สมัครร่วมงาน"พิชิตอินทนนท์ คนพันธุ์อึด # 6" ดูรายละเอียดและสมัครที่นี่ + รายงานประสบการณืปั่นทริปนี้

[jjjuuu]

จาก หนองคายอิสระ มา2เสือ ภู+หมอบ มากัน2คนที่ปั่น+เพื่อน+ครอบครัว รวม7 ชีวิต ขับรถมาทั้งคืนจากหนองคาย กางเต้นท์นอนในวัดพระธาตุศรีจอมทอง ประทับใจป้าคนนึงพร้อมครอบครัวที่ให้กำลังใจ ให้น้ำ เต้นเชียร์นักปั่นและตามขึ้นเชียร์ตลอดทาง ประทับใจคนให้น้ำ+กล้วย ขนม ทุกท่าน ประทับใจเพื่อนนักปั่นที่มาก รอยยิ้ม ชอบที่มีเสียงเพลงของเพื่อนนักปั่นหลายท่านที่พกมา ผมกับ เพื่อน ปั่น เหนื่อย ร้อนบางช่วง ตะคิวก็เป็น ต้องจูงโดยส่วนมาก เห็นพี่วิวแชร์ C20 กับ ผู้หญิงC19 ที่ตามหลังช่วยดูแล (นายแน่มาก(มากๆๆ) ) ทำให้ผม จูงรถ(รถก็ซื้อมาแพง แรงไม่พอก็ต้องจูง) ตะคิวมากินขาตลอด ถ้าฝืนขึ้นปั่น เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องสู้ ได้มาแล้ว เห็นพี่ๆๆ เพื่อนๆๆหลายคน ที่เป็นตะคิว จูงรถขึ้นเหมือนกัน จนผมมาถึงเส้นชัย ...... ผม สามารถ ผ่านเส้นชัย ผมชนะความยากลำบากที่ตั้งใจ ผม ผ่านมันแล้ว ผมชนะ ผมพิชิตดอยอินทนนท์ที่สูงสุดในประเทศไทย ผมชนะ ผมทำได้ที่ตั้งใจมา ถึงจะมาช้า กว่าคนอื่น(ไม่สำคัญ ชนะใจตนเองที่ตั้งใจไว้) ถ้วยรางวัล หรือ ใบประกาศ ไม่มีค่า เท่ากับว่าผมมาถึงเส้นชัย ผมทำได้แล้ว สามารถ บอกรุ่น ลูก หลาน เหลน โหลน ... ว้า เส้นชัยนี้เคยผ่ามมาแล่ว
ปล. เพื่อนผมก็ผ่าน มาจากหนองคายด้วยกัน ลำดับที่ ไม่รู้ แต่เวลา 8.33 ชม (ถึงเหนื่อยเราก็ทำได้) 555555

หวัดดีครับ ผมเป็นคนที่เข้าเส้นชัยพร้อมเพื่อนพี่นะครับ ฝากทักทายเพื่อนพี่ด้วยนะครับ 8.33เหมือนกัน อยากเห็นรูปตัวเองตอนที่พี่ถ่ายไว้เหมือนกัน ปีหน้ามาใหม่นะครับ
คนฮอดครับให้กำลังใจผู้จัดนะครับ ยอดเยี่ยมแล้ว ปีนี้ครั้งแรกของผมปีหน้าผมไปอีกแน่ครับ ประทับใจมากครับ แล้วจะสอนลูกสาวให้พิชิตรายการนี้ให้ได้ด้วยตอนนี้8ขวบเองรอก่อน

[oldhippie]

การเป็นคนท้ายๆ นี่ ใครไม่เป็น คงไม่เข้าใจความรู้สึก อยากให้ผู้จัดมีรถคอยตรวจเช็ค อาจเป็นมอเตอร์ไซด์ก็ได้ สะดวกดี คอยดูว่า คนสุดท้าย ถึงไหนแล้ว จะได้ปิดงานได้สมบูรณ์ หรือมีแล้ว ผมไม่รู้เอง

ถูกต้องครับ ขาอ่อนที่มาที่หลังนี่ จุดให้น้ำทุกจุดมีแต่น้ำ กล้วยก็ไม่ได้เห็น สปอนเซอร์ น้ำอัดลม ไม่เห็นเลยเห็นแต่ในรูปที่ถ่ายๆมาให้ดูกันนี่แหละครับ ดีนะครับที่ผมติดกล้วยตากมาเป็นกิโลได้แบ่งปันกับพี่ๆ น้องๆ พอประทังหิวเพิ่มพลังได้ บางท่านบ่นว่าได้รับประทานข้าวกับน้ำแกงเขียวหวาน ผมต้องรอแม่ครัวผัดข้าวไข่ครับ ถ้าแก้ปัญหาเหล่านี้ได้จะดีมากครับ แต่.......ปีหน้าถ้าจัดอีก
ผมก็จะไปครับ

[sindymar]

หนูเป็นนักปั่นขาอ่อนที่เพิ่งปั่นมา 6 เดือนอ้ะค่ะ ตัดสินใจไปเพราะแรงชักชวนของพี่ที่ทำงาน (ทีมthaioil ค่ะ) ได้ซ้อมขึ้นเขาอยู่ 2 สัปดาห์ก่อนแข่ง ขึ้นเขาสัปดาห์ละ 2 วัน วันละ ครึ่งชั่วโมงอ้ะค่ะ พอเย็นวันที่ 1 กพ. ก็ นั่งรถทัวร์ไปเชียงใหม่ กับเพื่อนอีก 2 คน ถอดจักรยานใส่กระเป๋ากับใส่กล่องไป ถึงเที่ยงๆ วันเสาร์ ไม่มีไรทำ มันร้อนมาก ปั่นไปปั่นมาในอำเภอจอมทอง แดดร้อนมาก จนเกือบเป็นไข้เลยค่ะ อัดทิฟฟี่ 2 เมดแล้วรีบนอนเลย

วันแข่ง ก็ ทำใจสุ้อย่างเดียวค่ะ หนูสมัครรุ่น 50 กม. เพราะอยากได้ถ้วยน่ะค่ะ ทั้งๆที่พี่คนอื่นเค้าก็บอกให้เริ่มจาก 16กม. ก่อน แต่หนูไม่ฟังเองแหล่ะ อุตส่าห์มาตั้งไกล อยากได้ถ้วยอ้ะค่ะ ไปครั้งแรกก็แบบงงๆ ชวนเพื่อนที่ปั่นทางเรียบด้วยกันจาก กรุงเทพฯ ไปอีก 2 คน เสือหมอบทั้งคู่เลย แต่หนูก็สบายหน่อยเป็นเสือภูเขา
ตอนแรกไม่รู้ว่าจะยากแค่ไหน เอ้อ... ยากจริงๆด้วยค่ะ ก้อปั่นไปเข็นไป เข็นตั้งแต่เนินแรกเลยค่ะ ไม่ถึง 20โลเลย เข็นสะแร้ว แต่ก็ปั่นไป คุยไป กับพี่ๆน้าๆ เพื่อนร่วมเข็นไปตลอดทาง สนุกดีค่ะ

แม้จะถึงช้าแล้วก็เจอฝนด้วย ถึงข้างบนบ่ายสามโมงตรงพอดี พี่ๆคนอื่นที่มาจากบริษัทเดียวกันก็ไหลลงไปกันจะหมดแล้วค่ะ
หนูรอกินข้าวผัดแป๊บนึงเป็นข้าวผัดที่มีแต่ข้าวกับไข่อ้ะค่ะ หนูก็เหยาะน้ำปลาลงไปเยอะหน่อยกพอทานได้อร่อยดีค่ะ
แล้วก็ข้างบนอากาศหนาวไม่ได้เตรียมชุดไปคลุมเลย เลยซื้อเสื้อยืดดอยอินทนนท์มาสวมทับ รอรถลงไปนานมากคิวยาว จึงตัดสินใจไหลลง เส้นทางน่ากลัวมาเลยค่ะ แต่เสียวไส้ดี บีบเบรกจนปวดข้อมือเลยค่ะ เสียงเบรก วี๊ดๆ เสียวไส้มากๆค่ะ แต่ชื่นใจที่ได้เห็นผลงานตัวเองที่ปั่นขึ้นมาได้ตั้งหลายเนินค่ะ

ระหว่างทางขาลง มีพี่นักปั่นจากลำปางมารับหนูกะเพื่อนขึ้นท้ายกระบะไป หนูไม่ได้ถามชื่อค่ะ แต่พี่เขาขี่เสือภูเขา cannondale โช้คเดี่ยว สีแดง ต้องขอขอบคุณน้ำใจพี่ท่านนั้นด้วยค่ะ

จุดให้น้ำระหว่างทางมีเยอะดีค่ะ แต่เวลาหนูหมดแรงก็อยากได้กล้วยได้ขนมอะไรบ้าง หนูยังโชคดี ที่ก่อนเริ่มแข่งมีคนบริจาค power gel มาให้เป็นกำลังใจระหว่างทาง แล้วก็ยังซื้อผงเกลือแร่ตุนไว้ 2 ห่อ ก็ช่วยหายเหนื่อยได้บ้าง แต่ไม่ช่วยให้หายหิวเลยค่ะ
ตรงหน้าพระธาตุน่าจะทำจุดทานข้าวเพิ่ม สำหรับนักปั่นขาอ่อนใจสู้แบบหนูที่เพิ่งขึ้นมาถึงพระธาตุตอนเวลาบ่ายโมงนะคะ
ระหว่างทางมีคนให้กำลังใจตลอด แม้กระทั่งพี่นักปั่นที่ปั่นจบสวนทางลงมาก็ส่งยิ้มทักทาย หนูก็ไม่รู้ว่าบางยิ้มเป็นให้กำลังใจ หรือบางยิ้มเป็นยิ้มเยาะของผู้ที่มีกำลังเหนือกว่า เช่นเวลานักปั่นฝรั่งมันหันมามองน่ะค่ะ โหยยย แววตาน่ากลัวว เห่อๆๆๆ

เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้ถ้วยกลับบ้านบ้าง แต่ก็ได้รูปสวยๆมาอวดเพื่อนในเฟสบุ๊คเยอะแยะเลยค่ะ
เดี๋ยวจะตั้งใจซ้อมให้เก่งขึ้นแล้วปีหน้าไปใหม่แน่นอนค่ะ ตั้งเป้าว่าจะต้องไปกินข้าวราดแกงเขียวหวานข้างบนตอนเที่ยงให้ได้เลยมั้ง ถ้าไม่งั้น อาจจะเอาแกงใส่ห่อไปเองก็น่าจะดี
ทริปนี้ใช้เงินไปประมาณ 4000 บาท รวมค่ารถไปกลับกรุงเทพ และแวะเที่ยวงานราชพฤกษ์ด้วยอีกวันนึง (เจอค่าระวางจักรยานเที่ยวละ 175 กับ 110 บาท ค่ะ นครชัยแอร์)

ขอบคุณพี่ๆนักปั่นหลายท่าในนี้ที่เคยตอบคำถามและให้คำแนะนเรื่องการสมัครและการเดินทางด้วยค่ะ แล้วเจอกันใหม่นะคะ

[nbt]

รายงานผลบ้างครับ ผมปั่นเสือหมอบได้ตลอด 50กม.แบบขาไม่แตะพื้น ทำเวลาได้ 4:40 วันนั้นปั่นแบบไม่กล้าเร่งเพราะกลัวปลายๆตะคริวกิน ซึ่งก็เกือบๆละครับแทบตาย ต้องบอกว่าเกียร์เบาเฟืองเสือภูเขามาใส่เสือหมอบช่วยได้เยอะ แต่มีหลายๆคนขึ้นได้ 4 ชม.ต้นๆ แต่มีเข็น มีพัก ซึ่งผมว่าคงขึ้นกับเป้าหมายใครล่ะครับ อยากปั่นแบบไหน ถ้าเกียร์หนักแล้วเร่งช่วงต้น เจอทางชันรีบลงเข็นเร็วๆ จะเร็วกว่าคนปั่นสอยเกียร์เบาอีกนะครับ แต่สำหรับผมปีนี้ขอพิชิตอินทนนท์แบบขาไม่ติดพื้นก่อน ภูมิใจกว่ากันเยอะ ปีหน้าจะพยายามซ้อมหนักขึ้นให้ต่ำกว่า 4 ชม ให้ได้

[jackytommy]

หนูเป็นนักปั่นขาอ่อนที่เพิ่งปั่นมา 6 เดือนอ้ะค่ะ ตัดสินใจไปเพราะแรงชักชวนของพี่ที่ทำงาน (ทีมthaioil ค่ะ) ได้ซ้อมขึ้นเขาอยู่ 2 สัปดาห์ก่อนแข่ง ขึ้นเขาสัปดาห์ละ 2 วัน วันละ ครึ่งชั่วโมงอ้ะค่ะ พอเย็นวันที่ 1 กพ. ก็ นั่งรถทัวร์ไปเชียงใหม่ กับเพื่อนอีก 2 คน ถอดจักรยานใส่กระเป๋ากับใส่กล่องไป ถึงเที่ยงๆ วันเสาร์ ไม่มีไรทำ มันร้อนมาก ปั่นไปปั่นมาในอำเภอจอมทอง แดดร้อนมาก จนเกือบเป็นไข้เลยค่ะ อัดทิฟฟี่ 2 เมดแล้วรีบนอนเลย

วันแข่ง ก็ ทำใจสุ้อย่างเดียวค่ะ หนูสมัครรุ่น 50 กม. เพราะอยากได้ถ้วยน่ะค่ะ ทั้งๆที่พี่คนอื่นเค้าก็บอกให้เริ่มจาก 16กม. ก่อน แต่หนูไม่ฟังเองแหล่ะ อุตส่าห์มาตั้งไกล อยากได้ถ้วยอ้ะค่ะ ไปครั้งแรกก็แบบงงๆ ชวนเพื่อนที่ปั่นทางเรียบด้วยกันจาก กรุงเทพฯ ไปอีก 2 คน เสือหมอบทั้งคู่เลย แต่หนูก็สบายหน่อยเป็นเสือภูเขา
ตอนแรกไม่รู้ว่าจะยากแค่ไหน เอ้อ... ยากจริงๆด้วยค่ะ ก้อปั่นไปเข็นไป เข็นตั้งแต่เนินแรกเลยค่ะ ไม่ถึง 20โลเลย เข็นสะแร้ว แต่ก็ปั่นไป คุยไป กับพี่ๆน้าๆ เพื่อนร่วมเข็นไปตลอดทาง สนุกดีค่ะ

แม้จะถึงช้าแล้วก็เจอฝนด้วย ถึงข้างบนบ่ายสามโมงตรงพอดี พี่ๆคนอื่นที่มาจากบริษัทเดียวกันก็ไหลลงไปกันจะหมดแล้วค่ะ
หนูรอกินข้าวผัดแป๊บนึงเป็นข้าวผัดที่มีแต่ข้าวกับไข่อ้ะค่ะ หนูก็เหยาะน้ำปลาลงไปเยอะหน่อยกพอทานได้อร่อยดีค่ะ
แล้วก็ข้างบนอากาศหนาวไม่ได้เตรียมชุดไปคลุมเลย เลยซื้อเสื้อยืดดอยอินทนนท์มาสวมทับ รอรถลงไปนานมากคิวยาว จึงตัดสินใจไหลลง เส้นทางน่ากลัวมาเลยค่ะ แต่เสียวไส้ดี บีบเบรกจนปวดข้อมือเลยค่ะ เสียงเบรก วี๊ดๆ เสียวไส้มากๆค่ะ แต่ชื่นใจที่ได้เห็นผลงานตัวเองที่ปั่นขึ้นมาได้ตั้งหลายเนินค่ะ

ระหว่างทางขาลง มีพี่นักปั่นจากลำปางมารับหนูกะเพื่อนขึ้นท้ายกระบะไป หนูไม่ได้ถามชื่อค่ะ แต่พี่เขาขี่เสือภูเขา cannondale โช้คเดี่ยว สีแดง ต้องขอขอบคุณน้ำใจพี่ท่านนั้นด้วยค่ะ

จุดให้น้ำระหว่างทางมีเยอะดีค่ะ แต่เวลาหนูหมดแรงก็อยากได้กล้วยได้ขนมอะไรบ้าง หนูยังโชคดี ที่ก่อนเริ่มแข่งมีคนบริจาค power gel มาให้เป็นกำลังใจระหว่างทาง แล้วก็ยังซื้อผงเกลือแร่ตุนไว้ 2 ห่อ ก็ช่วยหายเหนื่อยได้บ้าง แต่ไม่ช่วยให้หายหิวเลยค่ะ
ตรงหน้าพระธาตุน่าจะทำจุดทานข้าวเพิ่ม สำหรับนักปั่นขาอ่อนใจสู้แบบหนูที่เพิ่งขึ้นมาถึงพระธาตุตอนเวลาบ่ายโมงนะคะ
ระหว่างทางมีคนให้กำลังใจตลอด แม้กระทั่งพี่นักปั่นที่ปั่นจบสวนทางลงมาก็ส่งยิ้มทักทาย หนูก็ไม่รู้ว่าบางยิ้มเป็นให้กำลังใจ หรือบางยิ้มเป็นยิ้มเยาะของผู้ที่มีกำลังเหนือกว่า เช่นเวลานักปั่นฝรั่งมันหันมามองน่ะค่ะ โหยยย แววตาน่ากลัวว เห่อๆๆๆ

เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้ถ้วยกลับบ้านบ้าง แต่ก็ได้รูปสวยๆมาอวดเพื่อนในเฟสบุ๊คเยอะแยะเลยค่ะ
เดี๋ยวจะตั้งใจซ้อมให้เก่งขึ้นแล้วปีหน้าไปใหม่แน่นอนค่ะ ตั้งเป้าว่าจะต้องไปกินข้าวราดแกงเขียวหวานข้างบนตอนเที่ยงให้ได้เลยมั้ง ถ้าไม่งั้น อาจจะเอาแกงใส่ห่อไปเองก็น่าจะดี
ทริปนี้ใช้เงินไปประมาณ 4000 บาท รวมค่ารถไปกลับกรุงเทพ และแวะเที่ยวงานราชพฤกษ์ด้วยอีกวันนึง (เจอค่าระวางจักรยานเที่ยวละ 175 กับ 110 บาท ค่ะ นครชัยแอร์)

ขอบคุณพี่ๆนักปั่นหลายท่าในนี้ที่เคยตอบคำถามและให้คำแนะนเรื่องการสมัครและการเดินทางด้วยค่ะ แล้วเจอกันใหม่นะคะ

ปีหน้าไปด้วยได้ไหมครับหาเพื่อนไปพอดีจริงๆปีนี้ก็อยากไปไม่มีเพื่อนไปอยู่ไกล ว่างๆเอารูปมาลงในนี้บ้างสิครับอยากเห็นบรรยากาศ 555 ^_^

[baschatmail]

ใช่ๆครับ จริงถ้วยไว้สำหรับ รุ่น A กับ B ได้จริงๆมีแค่ 780 ถ้วย
ผมเข้าเส้น 781 หมดพอดี แต่เห็นถ้วย อีก20 อันตั้งอยู่
มันน่าโมโหจริงๆครับ ไม่มีการประชาสัมพันธ์ว่าจะแจกแค่นี้
พูดตรงๆผมไปกับเพื่อนอีกคน เลยไม่ค่อยได้ตั้งใจปั่นเท่าไหร่ มั่วเสพบรรยากาศสวยๆรอบข้าง สวยจริงๆ
ส่วนเรื่องถ้วยทางทีมงานจะแจกมาที่บ้านจริงหรือครับ เห็นประกาศที่เวทีบอกว่า "หมดแล้วหมดเลย"
ส่วนของที่จะส่งมาให้ที่บ้านคือ ใบประกาศพร้อมลายเซ็นต์ผู้ว่าฯครับ

ปีนี้ประเภท C คนลงน้อยอย่างเห็นได้ชัด เพราะส่วนหนึ่งน่าจะอยากได้ถ้วยเลยไปลงปั่นประเภท A,B 50 กิโลเมตรแทน
ก็ตกใจเหมือนกันได้ยินประกาศที่เวทีบนยอดดอยว่าถ้วยมีแค่ 800 อันดับ
คุณไม่ได้ฟังผู้จัดหรือครับว่า จะจัดส่งตามไปภายหลัง????
ฉันจะทราบได้ไงว่าจะส่งถ้วยตามมาทีหลังในเมื่อเขาประกาศบนยอดดอยฉันไม่ใช่เทวดาถึงจะได้ยิน
ทางผุ้จัดงานจะส่งถ้วยตามมาทีหลัง ตอนนี้สั่งทำถ้วยชุดใหม่อยู่ โทรคุยกับคนจัดแล้ว :

[sindymar]

หนูเป็นนักปั่นขาอ่อนที่เพิ่งปั่นมา 6 เดือนอ้ะค่ะ ตัดสินใจไปเพราะแรงชักชวนของพี่ที่ทำงาน (ทีมthaioil ค่ะ) ได้ซ้อมขึ้นเขาอยู่ 2 สัปดาห์ก่อนแข่ง ขึ้นเขาสัปดาห์ละ 2 วัน วันละ ครึ่งชั่วโมงอ้ะค่ะ พอเย็นวันที่ 1 กพ. ก็ นั่งรถทัวร์ไปเชียงใหม่ กับเพื่อนอีก 2 คน ถอดจักรยานใส่กระเป๋ากับใส่กล่องไป ถึงเที่ยงๆ วันเสาร์ ไม่มีไรทำ มันร้อนมาก ปั่นไปปั่นมาในอำเภอจอมทอง แดดร้อนมาก จนเกือบเป็นไข้เลยค่ะ อัดทิฟฟี่ 2 เมดแล้วรีบนอนเลย

วันแข่ง ก็ ทำใจสุ้อย่างเดียวค่ะ หนูสมัครรุ่น 50 กม. เพราะอยากได้ถ้วยน่ะค่ะ ทั้งๆที่พี่คนอื่นเค้าก็บอกให้เริ่มจาก 16กม. ก่อน แต่หนูไม่ฟังเองแหล่ะ อุตส่าห์มาตั้งไกล อยากได้ถ้วยอ้ะค่ะ ไปครั้งแรกก็แบบงงๆ ชวนเพื่อนที่ปั่นทางเรียบด้วยกันจาก กรุงเทพฯ ไปอีก 2 คน เสือหมอบทั้งคู่เลย แต่หนูก็สบายหน่อยเป็นเสือภูเขา
ตอนแรกไม่รู้ว่าจะยากแค่ไหน เอ้อ... ยากจริงๆด้วยค่ะ ก้อปั่นไปเข็นไป เข็นตั้งแต่เนินแรกเลยค่ะ ไม่ถึง 20โลเลย เข็นสะแร้ว แต่ก็ปั่นไป คุยไป กับพี่ๆน้าๆ เพื่อนร่วมเข็นไปตลอดทาง สนุกดีค่ะ

แม้จะถึงช้าแล้วก็เจอฝนด้วย ถึงข้างบนบ่ายสามโมงตรงพอดี พี่ๆคนอื่นที่มาจากบริษัทเดียวกันก็ไหลลงไปกันจะหมดแล้วค่ะ
หนูรอกินข้าวผัดแป๊บนึงเป็นข้าวผัดที่มีแต่ข้าวกับไข่อ้ะค่ะ หนูก็เหยาะน้ำปลาลงไปเยอะหน่อยกพอทานได้อร่อยดีค่ะ
แล้วก็ข้างบนอากาศหนาวไม่ได้เตรียมชุดไปคลุมเลย เลยซื้อเสื้อยืดดอยอินทนนท์มาสวมทับ รอรถลงไปนานมากคิวยาว จึงตัดสินใจไหลลง เส้นทางน่ากลัวมาเลยค่ะ แต่เสียวไส้ดี บีบเบรกจนปวดข้อมือเลยค่ะ เสียงเบรก วี๊ดๆ เสียวไส้มากๆค่ะ แต่ชื่นใจที่ได้เห็นผลงานตัวเองที่ปั่นขึ้นมาได้ตั้งหลายเนินค่ะ

ระหว่างทางขาลง มีพี่นักปั่นจากลำปางมารับหนูกะเพื่อนขึ้นท้ายกระบะไป หนูไม่ได้ถามชื่อค่ะ แต่พี่เขาขี่เสือภูเขา cannondale โช้คเดี่ยว สีแดง ต้องขอขอบคุณน้ำใจพี่ท่านนั้นด้วยค่ะ

จุดให้น้ำระหว่างทางมีเยอะดีค่ะ แต่เวลาหนูหมดแรงก็อยากได้กล้วยได้ขนมอะไรบ้าง หนูยังโชคดี ที่ก่อนเริ่มแข่งมีคนบริจาค power gel มาให้เป็นกำลังใจระหว่างทาง แล้วก็ยังซื้อผงเกลือแร่ตุนไว้ 2 ห่อ ก็ช่วยหายเหนื่อยได้บ้าง แต่ไม่ช่วยให้หายหิวเลยค่ะ
ตรงหน้าพระธาตุน่าจะทำจุดทานข้าวเพิ่ม สำหรับนักปั่นขาอ่อนใจสู้แบบหนูที่เพิ่งขึ้นมาถึงพระธาตุตอนเวลาบ่ายโมงนะคะ
ระหว่างทางมีคนให้กำลังใจตลอด แม้กระทั่งพี่นักปั่นที่ปั่นจบสวนทางลงมาก็ส่งยิ้มทักทาย หนูก็ไม่รู้ว่าบางยิ้มเป็นให้กำลังใจ หรือบางยิ้มเป็นยิ้มเยาะของผู้ที่มีกำลังเหนือกว่า เช่นเวลานักปั่นฝรั่งมันหันมามองน่ะค่ะ โหยยย แววตาน่ากลัวว เห่อๆๆๆ

เสียดายเหมือนกันที่ไม่ได้ถ้วยกลับบ้านบ้าง แต่ก็ได้รูปสวยๆมาอวดเพื่อนในเฟสบุ๊คเยอะแยะเลยค่ะ
เดี๋ยวจะตั้งใจซ้อมให้เก่งขึ้นแล้วปีหน้าไปใหม่แน่นอนค่ะ ตั้งเป้าว่าจะต้องไปกินข้าวราดแกงเขียวหวานข้างบนตอนเที่ยงให้ได้เลยมั้ง ถ้าไม่งั้น อาจจะเอาแกงใส่ห่อไปเองก็น่าจะดี
ทริปนี้ใช้เงินไปประมาณ 4000 บาท รวมค่ารถไปกลับกรุงเทพ และแวะเที่ยวงานราชพฤกษ์ด้วยอีกวันนึง (เจอค่าระวางจักรยานเที่ยวละ 175 กับ 110 บาท ค่ะ นครชัยแอร์)

ขอบคุณพี่ๆนักปั่นหลายท่าในนี้ที่เคยตอบคำถามและให้คำแนะนเรื่องการสมัครและการเดินทางด้วยค่ะ แล้วเจอกันใหม่นะคะ

ปีหน้าไปด้วยได้ไหมครับหาเพื่อนไปพอดีจริงๆปีนี้ก็อยากไปไม่มีเพื่อนไปอยู่ไกล ว่างๆเอารูปมาลงในนี้บ้างสิครับอยากเห็นบรรยากาศ 555 ^_^

หนูมีรูปอยู่ในเฟสบุ๊คค่ะ แต่เปิด public ให้ไปชมได้ หนูไม่ค่อยได้ถ่ายรูปคนอื่นมาเท่าไหร่นะคะ ส่วนใหญ่จะถ่ายแต่ตัวเอง 5555
https://www.facebook.com/media/set/?set ... 286&type=3

[GunShah]

จักรยานไฮบริด ลงประเภทไหนครับ

ตอบกระทู้ เป็นคนแรกๆ แต่เข้าเส้นชัย เป็นคนท้ายๆครับ

[หมอสิงห์]

รอดตายกลับบ้านที่อุบลฯได้ละครับ ดีใจครับที่ได้ไปสัมผัส อย่างน้อยก็ครั้งหนึ่งในชีวิต แต่ไม่ยังงั้นซะแล้วครับ มันต้องมีแก้มือ เพราะว่าเท้าแตะพื้นตั้ง2ครั้ง!

1.ผลการปั่นดีกว่าที่คิด เวลารวมจับเอง 4:09ชั่วโมงจากเส้นstartที่หน้าวัดพระธาตุศรีจอมทอง ถึงยอดดอยน่าจะเกือบ50โล เข้าเส้นได้ลำดับ417 หมายเลขแข่งขันA007

2.ขอบคุณเจ้านายผมที่ไปเป็นเพื่อน ช่วยอำนวยความสะดวก เพราะเค้ามีเพื่อนที่เชียงใหม่เยอะ เสียดายที่ไม่ได้ตามเชียร์ เพราะไม่มีรถ

3.ขอขอบคุณสมาชิกชมรมอุบลรักษ์ฯ,สมาชิกชมรมอานนท์อุบล เพื่อนๆร่วมก๊วนทั้งไกล้และไกลที่ช่วยส่งเสริม ให้กำลังใจครับ

4.ขอบคุณคุณอู๊ดอุบลMTBikeที่ช่วยแพ็คจักรยานโหลดเครื่องบินได้อย่างเนี๊ยบ ปลอดภัย หายกังวลครับ

5.ขอบคุณคุณหมอยวน พญ.ประภาพร ลิ้มทอง อายุรแพทย์และFirst Lady(ภรรยาผอ.) โรงพยาบาลลำพูน คุณหมออ้อย ผอ.โรงพยาบาลแมคคอมิค เชียงใหม่ เพื่อนร่วมรุ่นแพทย์เชียงใหม่รุ่น20 ที่ช่วยกรุณามารับที่สนามบิน บริการรถตู้รับส่ง เลี้ยงข้าว พาไปsurveyเส้นทางก่อนปั่น(เครียดหนักกว่าเดิมเลยเรา) พาเจ้านายผมไปเลี้ยงรุ่นคืนวันศุกร์(แพทย์เชียงใหม่รุ่น20 ส่วนผมเป็นเขยครับ จบขอนแก่นรุ่น5มามั่วนิ่มกะเขา) คุณหมอยวนกะคุณหมอจิ๋มรุ่นน้องรังสีแพทย์ที่ลำปาง ยังแอบปั่นเล่นๆขึ้นดอยกัน2คน เริ่มจากที่ทำการอุทยาน ไปได้ตั้ง10กว่าโลครับ สุดยอด

6.เย็นวันศุกร์คุณหมอยวนเลี้ยงต้อนรับก๊วนทัวริ่งจากชลบุรี ที่แท้ก็เป็นผู่ใหญ่ฮง คุณชัยยะ กะเฮียเซียะของเรานั่นเอง และได้เจอตัวจริงเสียงจริงคือคุณหมอสิงห์ พญ.สุรีย์ขาแรง จากลำปางมาสมทบ คราวที่แล้วคุณหมอสิงห์ได้ลำดับ2ผู้หญิง ครั้งนี้จะมาแก้มือ ไปๆมาๆคุณหมอยวนเป็นคนแนะนำให้ปั่นจักรยาน แต่ตอนนี้คุณหมอสิงห์ไปไกลมากๆ แหมโลกกลมมากๆ นี่แหละ มิตรภาพไร้พรมแดนในหมู่นักจักรยานครับ

7.โทรศัพท์เช็คกะพี่บี้TOTสมาชิกอุบลรักษ์ว่าจะไปsurveyทางกัน ตกลงพี่บี้ไปคนเดียว เพราะผมไปกะทีมเจ้านาย แต่แกแน่จริงๆ ขับรถไปจากอุบลฯ ปั่นขึ้นดอยเสร็จ ขากลับขับคนเดียวตลอด สุดยอด นับถือหัวจิตหัวใจจริงๆครับ

8.checkinที่ทัชสตาร์ รีสอร์ท จอมทองบ่าย4โมงวันเสาร์ ประกอบจักรยาน test rideไปซื้อPowerbarแบบไทยๆคือช็อคโกแล็ต3แท่งที่เซเว่นปากทางขึ้นดอยอินท์ฯปั่นได้ซัก10โลกว่าๆ แล้วกลับมากินข้าวเย็นกะหมอยวนและก๊วนผู้ใหญ่ฮงที่โรงแรมราชพฤกษ์ เย็นวันเสาร์นั้นฝนตกปรอยๆ

9.เช้าอาทิตย์ที่3กุมภาฯตื่นตี5 กินข้าวเช้าแล้วปั่นย้อนลงที่จุดสตาร์ทที่หน้าวัดพระธาตุศรีจอมทองประมาณ10โล มาเจอพี่บี้คุยกันเล็กน้อย เจอน้องต้นทีมPCSขาแรง คุณมีศักดิ์แห่งBikenet ลุงนำชัยแห่งโปรไบค์ เจอคุณวีร์กะน้องๆนครนายก ขอขอบคุณน้องเต้ยณ.โปรไบค์ ที่ช่วยดูแลให้กำลังใจ และถ่ายรูปให้ ไปยืนข้างปีเตอร์แชมป์ปีที่แล้วกะมีรูปกะเค้าบ้างครับ

10.ปั่นออกจากจุดstart ล่อกันซะเร็ว35upไปได้ซัก10กิโล เจอพี่คมสัน ก๊วนโปรไบค์แลยได้บัดดี้ ปั่นตามกันมาตลอด คุมความเร็ว ไปแบบเรื่อยๆ ทางก็หินชันขึ้นไปเรื่อยๆ จำได้ว่ามีลงอยู่นิดนึง3เนิน นอกนั้นขึ้นตลอด เราก็ดืบๆไปเรื่อย ไม่อยากเร่งเพราะอีกไกลแถมสูงชันมากๆ ระหว่างทางเจอคุณชัย บ้านบึง ผู้ใหญ่ฮง ไม่เห็นคุณชัยยะ เฮียเซียะ

11.ดืบๆเป็นส่วนใหญ่ ใช้เกียร์34-28ประมาณ90% ไต่กันยาวๆความเร็ว4-6กม.ต่อชั่วโมง เข่นตลอด ปวดขาตึงมากๆ แต่ก็ไม่เร่งเพราะเดี๋ยวเดี้ยงครับ ปั่นลำบากมากๆเพราะความเร็วช้า และปั่นเป็นกลุ่มใหญ่ๆ บางช่วงเข่นแรงๆล้อหน้าถึงกะยกนึดนึงเกือบเสียหลักอยู่2ครั้ง

12.ก็ไม่รู้ปั่นกันไปได้ยังไง สงสัยเพื่อนเยอะ ไม่เห็นหมอสิงห์เลยเพราะอยู่หน้าผม คิดในใจเขาทำได้เราก็น่าจะทำได้(ไม่เจียม) มาทันและแซงหมอสิงห์ช่วงทางยาวก่อนถึงพระธาตุ ช่วงก่อนพระธาตุ มันช่างทรมานสุดๆ ที่ผ่านมาก็ใจจะขาดแล้ว ก็ทนดืบๆมาจนถึงหน้าทางขึ้นพระธาตุ แต่ต้องลงเพราะคันหน้าขาติดลงกระทันหันเราเลยต้องลงตามเกือบชนกัน

13.ได้พักขาซัก2-3นาที เห็นคุณหมอสิงห์ปั่นผ่านหน้าไป เลยจูงรถขึ้นไปทางพระธาตุ ตั้งลำแล้วปั่นไล่ไปต่อ เข่นไปได้อีกประมาณ5โลก่อนเข้าเส้น ปวดขามากๆทั้ง2ขา เหนื่อยไม่มาก แต่ขามันไม่ไปละ ความเร็วแค่4-5เหลือบมองอิจฉาเพื่อนๆเสือภูเขาที่เฟืองใหญ่ กะเสือหมอบที่ใส่เฟืองใหญ่มา32มั่ง34มั่ง ไม่ไหวละ ลงจูงเลยสิ ปรากฎว่าเดินทรมานพอๆหรือมากกว่าปั่น ตะคริวเริ่มมาละครับ พยายามจะตั้งลำปั่น3-4ครั้งไม่สำเร็จ มันชันมาก จะล้มเอา เลยจูงประมาฌโลกว่าๆ

14.จนมาถึงประมาณ3โลก่อนเข้าเส้น จึงมีทางราบพอได้ตั้งลำปั่นต่อได้แต่คราวนี้ตะคริวมาแบบเต็มขั้น ดีที่สลับซ้ายขวาพอปั่นได้ค่อยๆไต่เนินไม่ชันเข้าเส้นไปได้ครับ

15.เจอน้องต้นและน้องวิวแห่งโปรไบค์ที่เส้น ช่วยดูแล ถ่ายรูปให้ ไปรับรางวัล แบบขอลัดคิวไม่รับบนเวที แล้วมารอรถ6ล้อที่พาลง แต่ดูแล้วว่าคงอีกนาน และคิดในใจ อุตส่าห์ปั่นขึ้นแบบแสนสาหัส ลำบากแทบแย่ แล้วทำไมจะไม่ปั่นลง น้องต้นและน้องวิวแนะว่าอย่าเลย มันอันตราย แต่เห็นแววตาเราเค้าก็เอาหนังสือพิมพ์มายัดตัวให้ และน้องวิวให้ยืมเสื้อกั๊ก ฝากรางวัลไว้ที่น้องต้น แล้วก็"ดิ่ง"ลง อ้อก่อนลงคุณNobita ThaiMTBเดินเข้ามาทักทาย ไถ่ถาม ขอบพระคุณมากๆครับ

16.ช่วงลงหนาวสุดๆ สะท้านไปในหัวใจ ลงมาถึงพระธาตุต้องหยุดตาดแดด จนอุ่นได้ที่แล้วก็ดิ่งต่อ คลีตเท้าซ้ายก็ไม่ค่อยจับบันไดต้องย้ำตลอด สงสัยช่วงเดินมากๆจนคลีตสึก ลงมาได้ประมาณเกือบ20โล สวนพี่บี้กำลังจูงขึ้นมา ตามจริงตั้งแต่ลงมาก็สวนกับเสือปั่นกะเสือจูงจำนวนมากๆที่ทยอยขึ้นต่อ ก็ได้ทักทายให้กำลังใจ แต่ลงนี่ได้เสียวสุดๆ หนาวมากๆ กำเบรคตลอดจนมือแทบหงิก เปลี่ยนจับบนจับล่างก็ลำบาก ความเร็วmaxตอนลง71ครับ ต้องจอดระหว่างลง2ครั้ง เพื่อให้เบรคเย็น กลัวยางแตกครับ

17.ลงมาอีกซักพักสวนกับน้องเต้ยโปรไบค์นั่งมอร์ไซค์ถ่ายรูปขึ้นไป ซักพักน้องต้นPCSไล่มาคุยด้วย ได้ความว่าได้ลำดับที่25สุดยอดครับ แล้วน้องต้นก็แยกไปเพราะเขาลงแรงมากๆ ซักพักก็มีน้องหมอบ1คัน กับฝรั่งตัวสูงมากๆปั่นMTB ไล่ตามมาสมทบ เลยได้ลงมาด้วยกัน ผลัดกันไล่อยู่จนถึงทางแยกเข้าที่พัก กลับห้องแพ็ครถ อาบน้ำกลับเชียงใหม่ครับ

18.พักที่เอ็มโฮเต็ล ไปกาดวโรรส ซื้อของฝากนิดหน่อย หิวเพราะยังไม่กินข้าวเที่ยง แล้วพี่ป่อง และพี่เปิ้ล เจ้าพ่อ เจ้าแม่ที่เชียงใหม่ก็พาไปกินข้าวเย็น อาหารจีน อร่อยมากๆ แถมไฮเนเก้นคนละหนึ่งขวด ขอบพระคุณมากๆครับ กลับมาเดินถนนคนเดินจน2ทุ่มกว่าๆ กลับมาแพ็คของแล้วหลับเป็นตายจนเช้าตี5 ตื่นเดินทางกลับอุบลฯโดยสวัสดิภาพครับ

ประทับใจสุดๆครับ ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ตามจริงเกินความคาดหวังไปมาก ขอขอบคุณทุกแรงใจ ทุกความช่วยเหลือให้ผมมาจนถึงจุดนี้ อย่างน้อยๆผมก็พอได้มีประสบการณ์ตรง ความรู้สึกจริงๆ มาเล่าสู่กันฟังบ้างครับ

รูปถ่ายช่วงปั่นคงต้องอาศัยเพื่อนๆที่ช่วยถ่าย แล้วผมจะพยายามรวบรวมมาแบ่งปันนะครับ

ยาวไปมากๆ แต่ก็อยากจะแชร์นะครับ

ยินดีที่ได้รู้จักพี่หมอเชวงค่ะ ขอแก้ข่าวนิดนึงค่ะ ปีที่แล้วน้องได้ที่5ในรุ่น50กิโลเมตรค่ะ แต่ปีก่อนน้องได้ที่2ในรุ่น16กิโลเมตรค่ะ
.....อ่านที่พี่เขียนแล้ว นึกภาพตามเป็นช้อตๆเลยค่ะ ตลอดทาง3กิโลสุดท้าย ข้างทางมีพี่ๆน้องๆเสือหมอบเข็นกันเยอะมาก ของน้องใช้30เกียร์ ยังอยากได้เกียร์เพิ่มเลยค่ะ อาศัยหมุนรอบขาไปเรื่อยๆ ไม่เร่ง ไม่อัด ต้องใจแข็งมากๆที่จะไม่ลง เพราะถ้าลงแล้วจะต้องเข็นอย่างเดียวเท่านั้น
....ตอนผ่านจากพระธาตุ มาถึงจุดให้น้ำ ตอนนั้นรถใหญ่เยอะมากๆค่ะ มีที่ให้ปั่นไปได้น้อยมาก น้องต้องเร่งความเร็วเพื่อจะได้แฃงรถคันนึงเพื่อจะได้ปั่นต่อ ปรากฏว่าตะคริวที่เริ่มมานิดๆตั้งแต่ก่อนขึ้นเนินพระธาตุ มันมาที่น่องฃ้ายอย่างเร็วเลยค่ะ ปวดมากๆ ต้องรีบปลดครีตและลงจากรถ โชคดีที่ทางช่วงนั้นมันราบนิดๆ เลยลงนวดน่องด้วยยาที่เตรียมมา และยืนยืดกล้ามเนื้อ มันก็ดีขึ้น ถ้าไม่ดีขึ้นต้องร้องไห้แน่ๆค่ะ เพราะอุตส่าห์ผ่านมาได้ขนาดนี้ และต้องขอบคุณพี่หรือน้องช่างภาพคนนึงค่ะ ใส่หมวกจักรยานสีขาว วิ่งมาช่วยและช่วยจับจักรยานและดันส่งให้ด้วยค่ะ
.....ปีหน้ามาพบกันใหม่นะคะ แต่สำหรับพี่หมอเชวง ปีแรกได้อย่างนี้ ปีหน้าไม่มีจูงแน่นอนค่ะ

[lotus]

ขนาดหมอไต่เขายังแทบแย่ สว ปากเกร็ดคนนี้ไม่รอดแน่ถ้าฝืนไม่หยุดที่เจดีย์ ตะคริวเยือนแน่ๆ เพราะมันล้าไปหมดแล้ว แรงกดแทบไม่มี หลังก็ปวดมาก สุดๆ ไปเลย

[เลวัน]

การเป็นคนท้ายๆ นี่ ใครไม่เป็น คงไม่เข้าใจความรู้สึก อยากให้ผู้จัดมีรถคอยตรวจเช็ค อาจเป็นมอเตอร์ไซด์ก็ได้ สะดวกดี คอยดูว่า คนสุดท้าย ถึงไหนแล้ว จะได้ปิดงานได้สมบูรณ์ หรือมีแล้ว ผมไม่รู้เอง

ถูกต้องครับ ขาอ่อนที่มาที่หลังนี่ จุดให้น้ำทุกจุดมีแต่น้ำ กล้วยก็ไม่ได้เห็น สปอนเซอร์ น้ำอัดลม ไม่เห็นเลยเห็นแต่ในรูปที่ถ่ายๆมาให้ดูกันนี่แหละครับ ดีนะครับที่ผมติดกล้วยตากมาเป็นกิโลได้แบ่งปันกับพี่ๆ น้องๆ พอประทังหิวเพิ่มพลังได้ บางท่านบ่นว่าได้รับประทานข้าวกับน้ำแกงเขียวหวาน ผมต้องรอแม่ครัวผัดข้าวไข่ครับ ถ้าแก้ปัญหาเหล่านี้ได้จะดีมากครับ แต่.......ปีหน้าถ้าจัดอีก
ผมก็จะไปครับ

[yuthsuke]

มาร่วมกิจกรรมนี้เป็นครั้งแรกครับ ทีมผู้จัดเป็นกันเองดีมาก
เหนื่อยครับกว่าจะถึงยอดดอย แต่ก้อสนุกดีครับ ได้เจอกับพี่น้อง
ชาวจักรยานมากมาย กล้วยน้ำว้าเติมแรงได้ดีทีเดียวเลยคับ
ส่วนเรื่องผิดพลาดหน้างานหลังงานมันมีอยู่ทุกงานหละครับ
ค่อยๆปรับเปลี่ยนแก้ไขกันไป อยากให้มีอย่างนี้ทุกๆปีครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆครับประธานไทเกอร์เขียวและทีมงาน...

[cpong67]

ขอบคุณคณะผู้จัดงาน และ เป็นกำลังใจให้จัดในปีต่อๆไปครับ .....

มีเรื่องขอให้เพิ่มเติม คือ จัดรถกระบะ 1 คัน พร้อมน้ำ+อาหาร คอยตามคนท้ายสุด ตามช้าๆ ให้กำลังใจ ไหวไหม ขึ้นรถไหม
ถ้า คนท้ายไม่ยอมขึ้น ก็ตามไปเรื่อยๆ ครับ จนกว่าจะถึง (อาจวิ่งแซงไปเก็บข้างหน้า ย้อนไปมา นิดหน่อย
โดยระมัดระวังความปลอดภัยให้ดีๆ) จะสมบูรณ์แบบนะครับ


ปีนี้ ครั้งแรกของผม จากหาดใหญ่ และเพื่อนจากตันหยงมัส นราฯ จอดแต่ไม่จูง 6 ชม. 11 นาที ไปด้วยกัน
เข้าพร้อมกัน....ขอบคุณเพื่อนวิโรจน์ครับ ที่เป็นแรงบันดาลใจให้ขี่จนถึงได้สำเร็จ

ยังมีเพื่อนมือใหม่จากหาดใหญ่ อีก สองท่าน ที่จะชวนไปในปีหน้าให้ได้...อิอิ

[ณ.หนุ่ม@บางบัวทอง]

ขนาดหมอไต่เขายังแทบแย่ สว ปากเกร็ดคนนี้ไม่รอดแน่ถ้าฝืนไม่หยุดที่เจดีย์ ตะคริวเยือนแน่ๆ เพราะมันล้าไปหมดแล้ว แรงกดแทบไม่มี หลังก็ปวดมาก สุดๆ ไปเลย

อาการปวดหลังเป็นอาการที่เป็นอุปสรรคต่อการปั่นอย่างมาก ของผมต้องพักเพราะอาการปวดหลังถึง 2 ครั้ง ครั้งแรกต้องลานจอดรถเนินพระธาตุ และจุดที่สองก็ทางเข้าหอสัญญาณ TOT ส่วนพักครั้งแรกเพราะ "น้ำเดือด" และครั้งที่สองเพราะรู้สึกหิว ก็เลยกินขนมถ้วยฟูกับ Chocolate ที่แถว ๆ จุดที่เค้ามีการก่อสร้างอะไรซักอย่างนี่ล่ะครับ แต่พอพักเสร็จก็ขี่ต่อแบบไม่เข็นจนถึงยอดดอยครับ

[ตี๋เล็ก-เด็กรังสีฯ]

ชื่นชม คนพันธุ์อึดตัวจริงทุกท่านครับ...