คืนวันเสาร์ที่ 9/6/55 คุยกันเล่นๆ กึ่งท้าทายว่า ปั่นจักรยานไปเขื่อนจุฬาภรณ์กันดีกว่า
ทุกคนเห็นด้วย
เช้าตรู่วันอาทิตย์ที่ 10/6/55 ที่แดดจางๆ นัดเจอกันเพื่อแพ๊คจักรยานขึ้นรถ
ตัวละครประกอบด้วย
- เฮียต๋า : หนุ่มใหญ่มาดนุ่มน้ำเสียงขยี้ฟองเบียร์ เจ้าของบ้านคนกลางที่เป็นจุดนัดพบ
- พี่น้อง : ภรรยาผู้ร่าเริงของเฮียต๋า ผู้รักการออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ
- โน๊ต : เพื่อนเม้ง อยากปั่นจักรยานเพื่อความมันส์และลดน้ำหนัก แต่มาเจอเฮียต๋าชวนกินข้าวจนจุกทุกวัน เลยลดไม่สำเร็จ
- จอย : ผู้จัดการชีวิตโน๊ต ดูแลทั้งงานราษฎร์ งานหลวง
- น้องเติ้ล : พยานรักของโน๊ตและจอย
- เม้ง : เพื่อนโน๊ต ปั่นจักรยานเพื่อความมันส์อย่างเดียว ความผอมเป็นเพียงผลพลอยได้
การแพ๊คเสือหมอบขึ้นรถ 4 คันโดยที่ไม่มีแร๊คยึดนั้นอาจสร้างอันตรายต่อสีเฟรมหากไม่ป้องกันดีๆ
หลังจากถอดล้อหนัาและหลังของแต่ละคันออก จักรยานถูกลำเลียงขึ้นรถโดยคั่นไว้ด้วยผ้าชนิดต่างๆ
พี่โน๊ตเอาผ้าบังแสงหน้ากระจกรถมาคั่น ผมเตรียมผ้ามาจากบ้าน ยังไม่พอ
เฮียต๋าดึงผ้าม่านมาให้ก็ยังไม่พอ เลยไปเอาผ้าขนหนูมารองโดยที่ไม่รู้ว่า นั่นเป็นผ้ารองเล่นโยคะแสนหวงของคุณภรรยา
เสียงบ่นเล็กน้อยแทรกเข้ามาเหมือนเป็นลางบอกเหตุบางอย่าง
เดินทางออกจากขอนแก่นอย่างร่าเริง แวะกินข้าวเช้าที่ชุมแพอย่างสดชื่น
เฮียต๋าถามว่า "ต้องกินอยู่เหรอ" ตามประสาคนเคยปั่นแต่บายพาสขอนแก่น
บรรยากาศร้านอาหารยามเช้าที่ชุมแพ หน้าตาสดชื่นไฉไล น้องไตเติ้่ลง่วงงอแงเล็กน้อย เฮียต๋ากับพี่น้องอยากปั่นมาก ใส่เสื้อจักรยานแต่ไก่โห่
พี่โน๊ตโชว์โปรโดยการใส่ชุดลำลอง ดูไม่ตื่นเต้น น้องจอยแสดงจิตใต้สำนึกออกมาว่าอยากเบิ้ลข้าวสองจานค่ะ
