Ride Rode Ridden ตอน "หาเรื่องเหนื่อยที่เขื่อนจุฬาภรณ์.

[Vichurly]

กองเชียร์เยอะครับ ร่วมเชียร์ด้วยคน

[MichaelTwist]

บอกแล้วเฮียเม้งให้ใช้ EADE 800

นั่นสิ
แต่ผมเข้าไป มข.ก็ชอบหลงเรื่อยๆ นะ
นี่ขนาดเรียนจบ มข. มานะเนี่ย

[CheeTar]

บอกแล้วเฮียเม้งให้ใช้ EADE 800

นั่นสิ
แต่ผมเข้าไป มข.ก็ชอบหลงเรื่อยๆ นะ
นี่ขนาดเรียนจบ มข. มานะเนี่ย

วันก่อนก็สวนกันไปสวนกันมาตอนเช้าใน มข ครั้งแรกไม่ทันทักผมก้มหน้าก้มตาอยู่ เห็นอีกทีเฮียเม้งก็ลงเนินพอดี รอบสองสวนกันตรงโค้งโรงพยาบาลตะโกเรียกแต่ก็ไม่ได้ยินอีก

[MichaelTwist]

พูดคุยพอหอมปากหอมคอสักพักก็เริ่มออกเดินทางกันต่อ
ขอบอกว่าถนนดีมาก แม้ไหล่ถนนจะเล็กไปหน่อยเนื่องจากถนนตัดผ่านป่าและรถวิ่งกันน้อย
ต้นไม้ข้างทางเลยเจริญงอกงามดี
ความเขียวของต้นไม้ใบหญ้า ไร่อ้อย สวนยาง เขียวชอุ่ม ช่วยเติมพลังใจให้กับกลุ่มเรา
ทั้งๆ ที่ระดับความสูงค่อยๆ ไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ แต่ยังพอยอมรับกับความลาดชันได้
แค่เปลี่ยนเกียร์ต่ำลงก็ไม่ยากเกินไปที่จะควงขา
ส่งให้จักรยานคันเก่งเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างไม่หนักหนาเกินไป


พี่โน๊ตปั่นมาเรื่อยๆ เอื่อยๆ
กลัวชาวบ้านจะเห็นชุดโปรไม่ชัด
สังเกตแกล้งเอาน้ำฉีดข้างแก้มซ้ายเพื่อเรียกคะแนนสงสารกับน้องจอย

[MichaelTwist]

จุดให้น้ำ โดยมีจอยเป็นคนขับรถเซอร์วิส
เริ่มสังเกตแล้วว่า มีเราเพียงคนเดียวที่พกน้ำไป 2 ขวด
น้องไตเติ้ลขยันขันแข็งคอยวิ่งเติมน้ำให้พวกลุงป้าน้าอาโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ใช้แรงงานเด็กแล้วมีความสุขจัง
แล้วอยู่ดีๆ ฝากระติกก็ตกลงพื้นอย่างแรง


เหมือนเป็นลางบอกเหตุ.....

[MichaelTwist]

ปั่นไปได้ประมาณ 30 กิโลนับจากปากทางแยกคอนสาร
ผมกับโน๊ตปั่นไปคุยไปอย่างเพลิดเพลินอารมณ์
ลมที่พัดสวนมายิ่งทำให้กระชุ่มกระชวย
พอพ้นเนินข้างหน้า พลันสายตาเหลือบเห็นป้าย...

"โรงไฟฟ้าพลังน้้ำเขื่อนจุฬาภรณ์"

เลี้ยวขวาแค่ 8 กม.ก็ถึงแล้ว
ตัดสินใจบอกเพื่อนโน๊ตด้วยเสียงอันดังว่า "ใกล้ถึงแล้วเว้ย!!!"

โน๊ต : "มันใช่เหรอวะเม้ง???"
เม้ง : "ใช่สิวะ ป้ายเบอเริ่ม เห็นคำว่าเขื่อนจุฬาภรณ์ป่ะหล่ะ"

โน๊ตเห็นดีเห็นงามด้วยทันที



พี่โน๊ตชักภาพรอเฮียกับเจ๊ที่ป้ายทางเข้าเขื่อนฯ
กลัวแกสองคนจะขับตรงไปแล้วหลงทาง

[MichaelTwist]

โน๊ตไปนั่งดักรออีกฝั่งนึงของป้ายบอกทางเข้า
ผมรออีกฝั่งนึงกะถ่ายรูป
รับรอง ไม่พลาด ไม่หลง ไปด้วยกันแน่นอน

[MichaelTwist]

ในที่สุดคู่หนุ่มสาวสองคนนั้นก็มาถึง
ด้วยกิจการงานธุรกิจนั้นซีเรียสวุ่นวายซะจนถ้าจะเที่ยวก็ขอเที่ยวไกลๆ ไว้ก่อน
เขื่อนจุฬาภรณ์จึงไม่อยู่ในรายการสถานที่ท่องเที่ยวที่เคยมา
พี่โน๊ตตะโกนบอกด้วยเสียงอันดังก้องป่า

โน๊ต : "เลี้ยวขวาเลยครับ เลี้ยวขวาเลยยยยย!!!!"
โน๊ต : "อัดมาเร็วๆเลยครับ หมุนขาเร็วๆ ไอ้เม้งมันจะถ่ายรูปปปปป!!!!"

พี่น้องขับเลยป้ายไปแล้ว แต่ก็โดนผมเรียกให้เลี้ยวขวา
ส่วนเฮียต๋าด้วยความที่เป็นผู้ใหญ่มีประสบการณ์
แม้ไม่เคยมา แต่ก็ไม่วายถามเพื่อความแน่ใจว่า "ใช่ทางนี้อยู่เหรอ?"
โน๊ตตอบด้วยความมั่นใจ
"ใช่สิเฮีย!!!"



พี่น้องปั่นมาถึงจุดนี้พร้อมกับบอกว่า
"ถ้าเป็นเนินแค่นี้ปั่นไปเรื่อยๆ สบายม๊ากกก"

[MichaelTwist]

เฮียต๋ากำลังเลี้ยวขวาเข้ามาพร้อมรอยยิ้มดีใจ
นึกในใจว่า... ดีนะที่เราไม่ตรงไป มาทริปแรกกับพวกมีประสบการณ์ก็ดียังงี้แหละ

[MichaelTwist]

หลังจากนั้นพวกเราสี่คนก็มุ่งหน้าเข้าไปสู่ทางสายนั้นอย่างร่าเริง
ในใจคิดถึงปลาเผา ไก่ย่าง ส้มตำริมเขื่อน
ปั่นมาเหนื่อยๆ ยังงี้คงกินกันเอร็ดไปเลย
ส่วนผมคิดถึงคำพาราบอลเล่าว่า ก่อนถึงเขื่อนมีเนินนึงสูงชันมากจนต้องลงมาเข็น
ผมตั้งใจว่าจะไม่ลงไปเข็น
.
.
.
ผมซ้อมมาดี...


ด้วยประสบการณ์ชีวิตที่มากกว่าทำให้เฮียถามหาจอยด้วยความเป็นห่วงว่า
จอย(ขับรถไปล่วงหน้าแล้ว)จะรู้มั๊ยว่าต้องเลี้ยวขวา
โน๊ตตอบด้วยเสียงอันดังก้องป่า
"จอยรู้อยู่แล้วเฮีย เมียผมไม่เคยหลงทาง!!!!!



หลังจากต้อนทุกคนให้เลี้ยวขวาแล้ว
ความดีใจที่ใกล้ถึงเส้นชัยทำให้พี่โน๊ตซัดเข้าโค้งด้วยความระห่ำ
โปรอ๊าาา.....

[ball ยังไม่แน่]

โน๊ตไปนั่งดักรออีกฝั่งนึงของป้ายบอกทางเข้า
ผมรออีกฝั่งนึงกะถ่ายรูป
รับรอง ไม่พลาด ไม่หลง ไปด้วยกันแน่นอน

::: รูปนี้ สวยมว๊ากกกกกกกกกกกกว่ะเพื่อน

[CheeTar]

โน๊ตไปนั่งดักรออีกฝั่งนึงของป้ายบอกทางเข้า
ผมรออีกฝั่งนึงกะถ่ายรูป
รับรอง ไม่พลาด ไม่หลง ไปด้วยกันแน่นอน

::: รูปนี้ สวยมว๊ากกกกกกกกกกกกว่ะเพื่อน

ภาพนี้ตั้งใจใบ้หวยหรือปล่าวพี่โน๊ต

[thongpakjak_kk]

เหมือนเป็นลางบอกเหตุ

[ball ยังไม่แน่]

8
1
2

[MichaelTwist]

เข้าไปช่วงแรกๆ เจอเนินเบาๆ แต่ยาวๆ
ยาวเกินกว่าเหตุจนชักเหนื่อย แต่ในที่สุดก็ถึงยอดเนิน
พ้นจากยอดเนิน พลันสายตาที่มองไปเบื้องหน้าก็เห็นเนินตกท้องช้าง
ตรงๆ และ ยาวๆ
ชิฟเตอร์ซ้ายถูกกด เสียงโซ่สีกับสับจานหน้าดัง ซวดดดด.... กรึ๊ก!!
รอบขาพร้อม เกียร์พร้อม เนินส่งพร้อม
ไม่รอช้า ผมกับพี่โน๊ตควบหมอบคู่ใจกระโจนลงไปทันที


เสียงลมปะทะดังหวีดหวิวแรงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบไม่ได้ยินเสียงอื่น
ความเร็วไต่ระดับมากขึ้นๆ กว่าจะรู้ตัวผมก็แทบไม่กล้าก้มมองไมล์แล้ว
แต่ในที่สุดความอยากรู้อยากเห็นก็เอาชนะความกลัวได้
ก้มชำเลืองเห็นลางๆ เป็นเลข 74
ตกใจ มือจับฮูดกดเบรค
ตายแล้ว(ตายห่า!!!)...ความเร็วแทบไม่ลด
ต้องละมือมาจับดร๊อปถึงจะพอมีกำลังที่จะกดเบรคลดความเร็วลงได้

ถึงว่า.....พวกโปรเค้าถึงจับดร๊อปลงเขา




ด้วยความเป็นห่วงภรรยาสุดเลิฟ
เฮียต๋าปั่นช้าๆ มาพร้อมกับพี่น้อง
ผลคือ เหงื่อแทบไม่ออกเลย