............พาคุณนาย ไปทัวริ่ง ..... โดย พี่แดงสารภี ..............

[Deang-sarapee]

กลับที่น่านครับพี่แดง ตั้งแต่ 17 พ.ย. วันนี้กลุ่มนกขิ้นเดินทางจากช่องจอม มาพักละหานทราย พรุุงนี้จบทริปที่อรัญ รวม 60 กว่าวันครับ

เอ้างั้นเหรอ...แสดงว่ากลับก่อนเกือบเดือนแล้ว หมดเวลาต้องกลับมาทำงานล่ะซี ๕๕ เป็นไงครับหน้าที่การงานกับการแอบหนีไปปั่นเป็นเดือน ช่วงปิดทริปจะไปร่วมปิดด้วยไหมเนี่ยะ (น่าไปนะ) แล้วว่าง ๆ อย่าลืมเข้ามาเล่าอารมณ์การไปร่วมกับกลุ่มเกษียณเป็นอย่างไรบ้างเป็นวิทยาทานบ้างนะ ขอบคุณมากครับ

ฝากบอกครับ เมื่อท่านผ่านประตูทางเข้าปราสาทบายนปั่นไปอีกไม่ไกลท่านก็จะไปอยู่หน้าปราสาทอย่าพึ่งเข้าตัวปราสาทก่อนนะ ให้ท่านแวะเข้าทางขวามือเขามีอาคารอธิบายความเป็นมาเป็นไปของปราสาท ให้ไปศึกษาหาความรู้ที่นั่นก่อนแล้วท่านจะได้ชมปราสาทแบบว่าเข้าใจ ประทับใจ

คณะเรามีผมคนเดียวที่เข้าไปนอกนั้นใจจดใจจ่อกับตัวปราสาท โดยเฉพาะคุณนายครั้งก่อนที่มาเยี่ยมฝนตกดูไม่เต็มอิ่ม ครานี้คงเก็บเกี่ยวอย่างเต็มที่ ก็อย่างที่เล่าผมชอบบายนมากเพราะดูแล้วให้สติสมาธิได้ดีกว่าหลาย ๆ ปราสาท คุณนายก็เช่นกันก็ชอบบายนเหมือนกันเลย หลังจากที่ศึกษาเรื่องราวจนอิ่มใจผมก็ตามคณะเข้าไปในตัวปราสาท ก่อนเข้าปราสาทผมก็เดินชมเรียบกำแพงก่อนเลย มีภาพเล่าประวัติสมัยนั้นไว้หลากหลายเรื่องราว รวมทั้งภาพที่ไทยยกไปตีเขมรก็มี ดูให้ดี ๆ ในภาพเหล่านั้นมีบางภาพทำให้หัวเราะ เห็นถึงอารมณ์ขันของศิลปินที่สรรสร้าง เยี่ยมจริง ๆ คนแต่ก่อนอยากจะชื่มชมว่า ไม่ธรรมดา สมัยนี้ยากที่เทียบเทียมได้ครับ เรามาชมภาพภายในปราสาทกันครับ



























เราเสียเวลาชื่นชมกับปราสาทบายนนานพอสมควร จนบ่ายคล้อยก่อนที่จะต่อไปยังปราสาทตาพรหม แต่ก่อนจะไปปราสาทตาพรหมก็มีจุดให้เราจำเป็นต้องแวะชมตามไปครับว่าเราจะไปชมอะไรกันอีก จุดนี้เช่นกันใครไปแล้วไม่ได้แวะชมเรียกว่าเสียเงินฟรี มาครั้งที่แล้วจุดนี้ผมและคุณนายพลาดโอกาส เร่งรีบทัวร์ หรือชโงกทัวร์มันก็แบบนี้แหละ แพ้จักรยานทัวร์สุขโขสโมสร ตามใจฉันกันจริง ๆ

[Deang-sarapee]

ออกจากปราสาทบายนเราต้องเร่งรีบไปให้ถึงปราสาทตาพรหมแต่ก่อนจะไปตาพรหมเราเจอกับ ปราสาทบาปวนอดใจไม่ได้ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ขอแวะสักนิดก็ยังดีเพราะครั้งที่แล้วก็ชมแค่ทางขึ้น แต่ก่อนจะเข้าไปชมควรมาทำความรู้จักกับปราสาทนี้บ้าง ค้นจากลุงกูได้ดังนี้ครับ

ปราสาทบาปวน จาก : วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ปราสาทบาปวน (อังกฤษ: Baphuon, เขมร: ប្រាសាទបាពួន) เป็นปราสาทขอมที่อยู่กลุ่มปราสาทนครวัด สร้างขึ้นในยุคพระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2 (พ.ศ. 1550-1600) ตั้งอยู่ในเมืองยโสธรปุระ ทางด้านทิศใต้ของปราสาทนครวัดประมาณ 30 กิโลเมตร(ไม่น่าใช่ของจริงห่างไม่น่าเกิน ๓ กม.:แดง-สารภี)



ปราสาทบาปวนมีลักษณะเป็นรูปทรงพีระมิด มีฐานเป็นชั้น ๆ ส่วนบนสุด เป็นปราสาทประธานหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ลักษณะของตัวปราสาทประธานมียอดเรียวแหลม คล้ายกับปราสาทพนมรุ้ง มีระเบียงคตถึงสามชั้นที่เชื่อมต่อกันได้ตลอด โคปุระขนาดใหญ่สุด อยู่ทางด้านทิศตะวันออก เครื่องบนของโคปุระ ทำด้วยเครื่องไม้มุงกระเบื้อง ซึ่งผุผังไปตามกาลเวลา โดยมีร่องรอยของการเจาะคานไว้บนหน้าบัวของโคปุระ ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ประดิษฐานของศิวลึงค์ทองคำ สัญลักษณ์แทนพระศิวะ แต่ได้สูญหายไปนานแล้ว ปราสาทบาปวนจัดได้ว่าเป็นต้นแบบของศิลปะแบบบาปวนโดยแท้จริง และเป็นศิลปะร่วมแบบเขมรของปราสาทในประเทศไทยหลายแห่งด้วยกัน ซึ่งลักษณะเด่นของศิลปะสมัยนี้ ได้แก่ ภาพสลักเล่าเรื่องทำเป็นช่องเล็ก ๆ ต่อเนื่องกันลงมาในแนวดิ่ง แต่ในสมัยที่พุทธศาสนาเจริญรุ่งเรืองเข้ามาแทนที่ในศาสนาพราหมณ์ ปราสาทบาปวนถูกรื้อลงไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เพื่อนำไปสร้างพระพุทธรูปปางไสยาสน์ขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังปราสาท ร่องรอยต่าง ๆ ถูกโกลนเพื่อให้เข้ากับลักษณะของพระพุทธรูปปางไสยาสน์ ทางรัฐบาลฝรั่งเศสจึงได้ทำการรื้อและสำรวจทำหมายเลขกันใหม่ จนกระทั่งมาถึงยุคเขมรแดง เอกสารแผนผังการจัดทำการบูรณะปราสาทบาปวนถูกเผาทำลายจนราบเรียบ[1]

จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2538 ปราสาทบาปวนได้ถูกบูรณะอีกครั้งโดยความช่วยเหลือจากรัฐบาลฝรั่งเศส จนแล้วเสร็จและมีพิธีเปิดอย่างเป็นทางการในวันที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 และได้เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมได้ โดยได้รับการกล่าวขานว่าเป็นปราสาทที่สวยที่สุดในกลุ่มปราสาทนครวัด[2]
]


























ด้วยความเร่งรีบเนื่องจากใกล้ค่ำแล้ว ในที่สุดผมกับคุณายปั่นเข้าปราสาทตาพรหมเพียงสองคน ลุงป๊อกกับลุงดมตามไม่ทันเราพลัดหลงกันอีกครั้ง ต้องตัดสินใจอย่างใดอย่างหนึ่งเพราะความมืดไม่ปราณีใครและที่พักเราก็ไกลจากนครวัดนครธมมากพอสมควร เป็นความไม่สบายใจพอควรตามไปครับ

[Deang-sarapee]

ปราสาทตาพรหม (: ข้อมูลจาก ททท.กัมพูชา)

• ปีที่สร้าง : สร้างในปลายปีพุทธศตวรรษที่ 18 (พ.ศ. 1729)
• รัชสมัย : รัชสมัยของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 และมีการขยายพื้นที่สร้างต่อเติมอีกในรัชสมัยของพระเจ้าอินทรวรมันที่ 2
• ศิลปะ : เป็นศิลปะแบบบายน
• ศาสนา : ศาสนาพุทธ นิกายมหายาน

• ปราสาทตาพรหมจัดได้ว่าเป็นวัดในพุทธศาสนาและเป็นวิหารหลวงในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ทางเข้าประกอบด้วยโคปุระชั้นนอกและชั้นใน บริเวณผนังที่อยู่เชื่อมระหว่างโคปุระชั้นนอกและชั้นในมีการสลักภาพตามคติธรรมของพุทธศาสนานิกายมหายาน ปราสาทแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 1729 เพื่ออุทิศให้แก่พระราชมารดาของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 คือพระนางชัยราชจุฑามณีผู้เปรียบประดุจกับพระนางปรัชญาปรมิตา ซึ่งหมายถึงเมื่อพระองค์เป็นอวตารของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร พระราชมารดาของพระองค์จึงเปรียบดังพระนางปรมิตาเช่นกัน
• ปราสาทตาพรหมถูกสร้างเคียงคู่กับปราสาทพระขรรค์ ซึ่งพระองค์ทรงถวายอุทิศให้กับพระราชบิดา ปราสาทตาพรหมนี้สร้างหลังปราสาทพระขรรค์เพียง 5 ปี ที่น่าประหลาดใจคือพิธีในปราสาทยุคนั้น ซึ่งจารึกกล่าวถึงบรรดาผู้ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างปราสาทแห่งนี้คือ จำนวนคนและบรรดาทรัพย์สินจากหมู่บ้านจำนวนถึง 3,140 หมู่บ้าน ใช้คนทำงานถึง 79,365 คน และจำนวนนี้มีพระชั้นผู้ใหญ่ 18 รูป เจ้าหน้าที่ประกอบพิธี 2,740 คน ผู้ช่วยเจ้าหน้าที่ประกอบพิธี 2,202 คน และนางฟ้อนรำอีก 615 คน สำหรับทรัพย์สมบัติของวัดก็มีจานทองตำ 1 ชุดหนักกว่า 500 กิโลกรัม และชุดเงินเพชร 35 เม็ด ไข่มุก 40,620 เม็ด หินมีค่าและพลอยต่างๆ 4,540 เม็ด อ่างทองคำขนาดใหญ่ ผ้าบางสำหรับคลุมหน้าจากประเทศจีน 876 ผืน เตียงคลุมด้วยผ้าไหม 512 เตียง ร่ม 523 คัน ยังมีเนย นม น้ำอ้อย น้ำผึ้ง ไม้จันทน์ การบูร เสื้อผ้า 2,387 ชุดเพื่อแต่ง รูปปั้นต่างๆ กล่าวกันว่าความฟุ่มเฟือยฟุ้งเฟ้อนี้เองเป็นเหตุให้เกิดความล่มสลายของอาณาจักรขอมในเวลาต่อมา
• ปราสาทแห่งนี้เป็นปราสาทที่ถูกปล่อยให้อยู่กับธรรมชาติ หลังจากการค้นพบปราสาทต่างๆ โดยชาวฝรั่งเศส แต่เดิมปราสาทนครวัดเองก็อยู่ในลักษณะเช่นนี้ก่อนที่จะมีการบูรณะในต้นพุทธศตวรรษที่ 25 ในขณะที่ปราสาทตาพรหม ถูกเก็บรักษาไว้เพื่อให้เห็นสภาพที่แท้จริงว่าปราสาทอยู่กับธรรมชาติมาได้เกือบ 500 ปี อันเป็นอีกมุมมองหนึ่ง เพื่อให้เห็นลักษณะของต้นไม้ที่เกาะกุมปราสาท
• เดิมก่อนสร้างปราสาทนั้นสภาพบริเวณนี้เป็นป่ามาก่อน เมื่อจะสร้างปราสาทจึงต้องเคลียร์พื้นที่ให้เป็นที่โล่ง โดยการตัดไม้ออกแต่ในที่สุดแล้วธรรมชาติก็สามารถที่จะเอาชนะถาวรวัตถุที่ถูกสร้างจากมนุษย์ ต้นไม้ที่เกาะกุม ชอนไชไปเรื่อยๆ ไปยังส่วนต่างๆของปราสาท ช่วยให้บรรยากาศของปราสาทตาพรหมดูลึกลับ สวย ไม่เหมือนปราสาทที่อื่นๆ
• ที่ปราสาทตาพรหมมีต้นไม้อยู่ 2 ชนิด ต้นที่ใหญ่ที่สุดเรียกว่า ต้นสะปง หรือภาษาไทยเรียกว่า ต้นสำโรง เป็นต้นไม้ยืนต้นเนื้ออ่อน รกของมันจะดุดน้ำใต้ดินเข้าลำต้นทำให้นกดูป่อง พอง ส่วนพันธุ์ไม้อีกพันธุ์หนึ่งเป็นไม้เลื้อยขึ้นอยู่ตามหน้าบัน ทับหลังหรือตัวปราสาท หลังคา ลักษณะเป็นไม้พุ่ม ไม้ล้มลุก บ้างก็แห้งตายคาอยู่ บ้างก็ยังเขียวสดอยู่ เกิดจากการที่นกมาขับถ่ายมูลที่มีเมล็ดของพันธุ์นี้ทิ้งไว้ บริเวณใดของปราสาทที่มีน้ำขังอยู่มีตะไคร่น้ำที่ให้ความชุ่มชื้น ก็สามารถทำให้เมล็ดพันธุ์เติบโตเป็นต้นได้ ทั้งไม้เล็กและไม้ใหญ่ต่างเติบโตตามสภาวะที่เอื้ออำนวยรากของไม้ใหญ่ที่แทรกชอนไชไปบนแผ่นศิลา เพื่อจะหาที่ลงดินเกิดเป็นรูปทรงคล้ายหนวดปลาหมึกเกาะกุมองค์ปราสาททำให้ช่วยประคองยึดตัวปราสาทไม่ให้พังลงมาได้
• จากโคปุระทางทิศตะวันออกมุ่งสู่ปรางค์ประธาน ผนังด้านซ้ายมือจะเป็นภาพสลักของคติธรรมทางพุทธศาสนาตอนพระแม่ธรณีบีบมวยผม ซึ่งเป็นตอนที่มารมาผจญเจ้าชายสิทธัตถะก่อนที่จะตรัสรู้สัมมาสัมโพธิญาณเป็นพระพุทธเจ้า ลักษระภาพจะเห็นบรรดาเหล่าพญามารต่างตื่นตกใจหนีกระแสน้ำที่เกิดจากการบีบมวยผมของพระแม่ธรณีจนพ่ายแพ้ไปในที่สุด
หลังจากโคปุระทางด้านทิศตะวันออกจะมีบรรณาลัยที่อยู่ทางซ้ายมือ หน้าบันเป็นรูปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณ ประดับด้วยพวงมาลัย ทับหลังเป็นภาพนารายณ์บรรทมสินธุ์
• หน้าบันและทับหลัง ตามปรางค์ปราสาทและโคปุระ มีภาพสลักล้วนแต่เกี่ยวกับพุทธประวัติ นิกายมหายานเป็นส่วนใหญ่น่าเสียดายว่าภาพสลักบางภาพได้ถูกดัดแปลงให้เป็นภาพเกี่ยวกับศาสนาฮินดูไปในที่สุด ได้แก่พระพุทธรูปหรือพระพุทธเจ้าที่ถูกสกัดให้เป็นศิวลึงค์ในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 8 ที่ทรงเลื่อมใสในศาสนาฮินดู
• ทางเข้าสู่ปรางค์ประธานจะอยู่ทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตกเช่นเดียวกับในหลายๆ ปราสาท ทว่าปัจจุบันมีถนนตัดผ่านทั้ง 2 ทิศ นักท่องเที่ยวนิยมเข้าทางทิศตะวันตก ถ้าเป็นไปได้ควรจะเข้าทางโคปุระทางทิศตะวันออก อันเป็นคตินิยมของผู้สร้างปราสาททุกแห่งของขอม
ถัดจากบรรณาลัยจะได้พบวิหารเล็กๆ ซึ่งใช้เป็นที่ประกอบพีธีของพวกพราหมณ์ ซึ่งวิหารนี้จะมีการจุดไฟบูชาตลอดทั้งวันทั้งคืน ภูมิสถาปัตย์เช่นเดียวกับปราสาทพระขรรค์ ปรางค์ทางด้านทิศเหนือได้พังทลายลงมาหมดแล้ว เห็นแต่เพียงซากของเสา หน้าบันและทับหลังทับกันระเกะระกะ
• ทางก่อนจะเข้าโคปุระชั้นที่ 3 จะพบต้นสะปงขนาดใหญ่ ขึ้นปกคลุมตรงส่วนกลางของปราสาทแห่งนี้ ลำต้นขึ้นอยู่บนหลังคา โดยมีรากโอบอุ้มตัวปราสาทอยู่ก่อนจะไชลงพื้นดิน เป็นมุมที่นิยมมาถ่ายมาก
• หน้าบันที่อยู่ถัดจากปรางค์ประธาน เป็นภาพเรื่องรามเกียรติ์ตอนพระลักษณ์ พระราม และนางสีดาถูกขับไล่ออกจากเมือง จะเห็นพระรามเสด็จออกโดยมีม้าเป็นพาหนะ มีไพร่ฟ้าประชาชนตามส่งเสด็จที่สะดุดตาและแปลกคือภาพสลักข้างเสากรอบประตูของโคปุระชั้นที่ 3 ด้านทิศตะวันตก มีภาพสลักคล้ายไดโนเสาร์อยู่ 1 ตัว เมื่อเดินมาสุดทางที่จะออกปราสาทตาพรหม ก็จะพบโคปุระซึ่งมีลักษณะคล้ายทางเข้าสู่กำแพงเมืองนครธมแห่งเมืองพระนครนั่น คือภาพใบหน้าของพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรทั้ง 4 ทิศ อยู่เหนือโคปุระนั้น













































เราสองคนปั่นมุ่งหน้าสู่ปราสาทตาพรหม แต่เนื่องจากเวลาคล้อยไปทางจะค่ำลง ๆ คุณนายซึ่งควบคุณพอดีไปแบบปั่นแข่งกับเวลาทิ้งให้ลุงดมลุงป๊อก ตามห่างจนตามไม่ทันกลายเป็นพลัดหลงกันในที่สุด นี่แหะครับ อานุภาพของ จย.ค่าย M.J.ยามที่ต้องการสปีดก็ได้ดังใจคุณนายถึงได้รักคุณพอดี หลังจากที่เราเข้าไปชมปราสาทตาพรหมเสร็จเราก็รีบย้อนกลับ เพื่อตามหาเดาเอาว่า ๒ หนุ่มน่าจะรอที่ทางออกบริเวณปราสาท นครวัด แต่ปรากฏว่าไม่เจอ ขณะที่ฟ้าเริ่มมืดอาทิตย์กำลังอัสดง ผมจึงได้ภาพพระอาทิตย์อัสดงที่ปราสาทนิดหน่อยแต่ไม่สะใจ เพราะจิตใจไปจดจ่ออยู่กับการเสาะหาลุงดมลุงป๊อก

เมื่อไม่เจอและเกรงจะมืดกลางทางเรา ๒ คนตัดสินใจกลับที่พัก พอไปถึงที่พัก ๒ หนุ่มยังไม่ตามมา เราชักใจไม่ดี คุณประยูร ซึ่งไม่ได้ตามไปชมปราสาทกับพวกเราก็มีอาการเป็นห่วงเล็กน้อย แต่เราเชือขีดความสามารถของลุงป๊อก แกก็อดีต ตชด.เก่าคงไม่ปล่อยให้หลงจนหาทางกลับไม่ถูก กาลเป็นเช่นนั้นจริง ๆ หลังจากที่เราชำระร่างกายเสร็จทั้ง ๒ ท่านก็กลับมาถึงที่พัก สาเหตุที่ช้าเพราะเสียเวลากับการนั่งทานอาหารมื้อเย็นกัน เมื่อปล่อยให้ทั้ง ๒ ชำระร่างกายกลางคืน คืนนั้นเราก็พากันออกไปเดินตลาดกลางคืนในกรุงเสียมเรียบกัน ก็เหมือน ๆ กับถนนคนเดินบ้านเรานั่นแหละครับ แต่อาจจะแปลกหน่อยก็ตรงที่ นี่มันไม่ใช่เมืองเรานะ แค่นั้น ๕๕

[T_lek]

ปราสาทบาปวน
ถ้าไม่อ่านภาษาอังกฤษให้ดีจะอ่านได้ 2 แบบ ..
ปราสาท บาป-วน
ปราสาท บา-ปวน

[Deang-sarapee]

ปราสาทบาปวน
ถ้าไม่อ่านภาษาอังกฤษให้ดีจะอ่านได้ 2 แบบ ..
ปราสาท บาป-วน
ปราสาท บา-ปวน

ชื่นชม ๆ ๆ ... ช่างเข้าใจคิดจริง ๆ นะ ถ้าอ่านว่า บาป-วน น่ากลัวนะ เพราะโลกนี้ไม่มีที่สิ้นสุดก็เพราะไอ้ บาปที่มันพาวนอยู่วัฏฏะสงสาร เป็นหมื่นเป็นแสนล้านกัปล์ไม่รู้อีกเท่าไหร่จึงจะจบจะสิ้น การเกิดเป็นทุกข์ นะ เอาเป็นว่าเรารู้แบบนี้แล้วก็อย่า ไปวนกับบาปแต่จงมาสร้างบุญ เพื่อชีวิตที่ดีและไม่ต้องเวียนว่ายในวัฏฏะสงสารกันอีก

เรามาท่องราตรีในเสียมเรียบกันดีกว่านะ ความเหนื่อยจากการปั่นชมปราสาทตลอดวันไม่เป็นอุปสรรค ในการที่จะท่องราตรีเพราะพรุ่งนี้เราต้องอำลาจากเสียมเรียบแล้ว ยังมีที่จะต้องไปอีก ไว้กลับมาเก็บตกที่ ๆ ยังไม่ได้ไปกันอีกในปีหน้า (ลุงดมวางแผน ๕๕)

[Deang-sarapee]

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีพระราชดำรัส แด่ปวงชนชาวไทยเนื่องในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ พุทธศักราช 2558 ว่า

ประชาชนชาวไทยทั้งหลาย บัดนี้ถึงวาระจะขึ้นปีใหม่ ข้าพเจ้าขอส่งความปรารถนาดีมาอวยพรแก่ท่านทุกคน ให้มีความสุขความเจริญ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนปรารภปรารถนา ในปีใหม่นี้ ขอให้ประชาชนชาวไทยตั้งใจให้เที่ยงตรงแน่วแน่ ไม่ว่าจะทำการสิ่งใด ให้คิดให้ดีให้รอบคอบและรอบด้าน เพื่อให้การกระทำนั้นบังเกิดผลเป็นความสุขความเจริญที่แท้จริงและยั่งยืนทั้งแก่ตนเองและประเทศชาติ ขออนุภาพคุณพระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ จงคุ้มครองรักษาท่านทุกคนให้มีความสุขสวัสดี พร้อมด้วยพรอันเป็นมงคลทุกประการสวัสดีปีใหม่

บัตรอวยพร ส.ค.ส. พุทธศักราช 2558 พระมหาชนก "ขอจงมีความเพียรที่บริสุทธิ์ ปัญญาที่เฉียบแหลม กำลังกายที่สมบูรณ์"

ขอจงมีความสุขความเจริญ HAPPY NEW YEAR

ทั้งนี้ ส.ค.ส.พระราชทานพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสขึ้นปีใหม่ พุทธศักราช 2558 นี้ เป็นภาพจากพระราชนิพนธ์พระมหาชนกการ์ตูนในเหตุการณ์ขณะที่เรือกำลังแล่นไปสุวรรณภูมิล่ม พระมหาชนกต้องอดทนว่ายน้ำอยู่ในมหาสมุทรนานถึง 7 วัน 7 คืน และนางมณีเมขลาได้มาอำนวยพรให้

กลางภาพ ส.ค.ส.มีพรพระราชทานพระราชนิพนธ์เรื่องนี้ว่า ขอให้ทุกคนมีความเพียรที่บริสุทธิ์ปัญญาที่เฉียบแหลมกำลังกายที่สมบูรณ์

ด้านล่างของภาพข้อความภาพขวามีข้อความภาษาไทยขอจงมีความสุขความเจริญ และข้อความภาษาอังกฤษ พิมพ์ด้วยตัวอักษรสีขาว ว่า HAPPY NEW YEAR และชื่อพระราชนิพนธ์พระมหาชนก The Story of MAHAJANAKA

ด้านซ้ายบนของ ส.ค.ส.มีตราพระมหาพิชัยมงกุฎและผอบทองประดับ มีตัวอักษรสีเหลือง พร้อมข้อความว่า ส.ค.ส.2558 และตัวอักษรสีขาวข้อความว่า สวัสดีปีใหม่

ด้านล่างของ ส.ค.ส.มีแถบสีเขียวเข้ม มุมล่างซ้ายมีข้อความ ก.ส.9 ปรุง 301021 ธ.ค.2557 มุมด้านขวาข้อความมหาวิทยาลัยปูทะเลย์ มิถิรา 2557 กรอบของ ส.ค.ส.พระราชทานฉบับนี้เป็นภาพใบหน้าคนเล็กๆ เรียงกัน ด้านบนด้านซ้ายและด้านขวาเรียงกันด้านละ 2 แถว ส่วนด้านล่างเรียงกัน 3 แถว ทุกหน้ามีแต่รอยยิ้ม



ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ทรงพระเจิญ ทรงพระเจริญ

[Deang-sarapee]

ทุก ๆ ปี ของเดือนธันวาคม-มกราคม เราสองคน ตา-ยาย ต้องมีนัดกับทางวัดไม่วัดใดก็วัดหนึ่ง เพื่อทำบุญกุศลเป็นเสบียงไว้ยามที่หมดลมลาโลกใบนี้ไปสู่โลกใหม่ เรียกว่าสะสมเสบียงบุญ ปีนี้เป็นปีแรกที่เราทำไม่ได้ เพราะมีภารกิจหลายอย่างที่ต้องทำ แต่วันที่ ๑ มกราคมเราก็ไม่ลืมที่จะเก็บบุญปีนี้ได้ร่วมกับชุมชนตักบาตรที่หน้าบ้าน ความจริงเดือนธันวาเรามีแผนและโครงการแสวงบุญใหญ่ในแดนพุทธภูมิเป็นที่เรียบร้อย แต่ด้วยภารกิจของน้อง ๆ คนหนึ่งเดินไกลมาจากแดนดินถิ่นตะวันตกยกกันมาทั้งครอบครัว อีกคนหนึ่งลาลับไปยังโลกใหม่ครบ ๑๐๐ วัน วันรวมญาติจึงถูกกำหนดเอาเดือนธันวาแล้วทำบุญ ๑๐๐ วันใน ๒๘ ธ.ค. ๕๗ สองคนจึงต้องเหมือนถูกจับขังไว้ในปลายปีและต้นปีโดยปริยาย




ขออนุญาตุส่งความสุข ตลอดจนกุศลผลบุญที่ได้สั่งสมมา ถึงทุก ๆ ท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมในกระทู้ของ แดง-สารภี ให้ประสบแต่ความสุข ความเจริญ คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนาจงทุกประการ ปีแพะปีนี้ขออย่าเจ็บ อย่าไข้ และอย่าจน ทุกท่านทุกคนเทอญ



รู้ทันมะเร็ง : ปีใหม่ปีมะแม อย่ายอมแพ้มะเร็ง : นพ.วีรวุฒิ อิ่มสำราญ

ก้าวสู่ศักราชใหม่ปีมะแม ปีแพะ ต้นปีแบบนี้เชื่อว่าหลายท่านยังคงอยู่ในบรรยากาศของงานฉลองปีใหม่ยังไม่เลิกรา ก็อย่าลืมสนใจสุขภาพตัวเองด้วย ช่วงต้นปีแบบนี้ไม่มีอะไรดีไปกว่าการวางแผนตั้งเป้าหมายที่จะทำ โดยเฉพาะเรื่องการวางแผนไม่ให้โรคมะเร็งมาเยี่ยมเยือนเราในปีนี้

คำอวยชัยให้พรปีใหม่ในช่วงนี้โดยเฉพาะเรื่องขอให้สุขภาพพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บที่ชอบอวยพรกันนั้น หาได้มาจากเทพเทวดาองค์ไหนแต่อย่างใด แต่มาจากตัวเราและการใช้ชีวิตของแต่ละคนเป็นหลัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าอยากห่างไกลจากโรคมะเร็งในปีนี้หรือปีไหนๆ ก็ต้องย้ำเรื่องสาเหตุหลักๆ ของโรคมะเร็งโดยรวมกันเสียก่อน

เริ่มตั้งแต่สาเหตุแรกคือกรรมพันธุ์ มีมะเร็งหลายอวัยวะที่มีสาเหตุจากการถ่ายทอดทางพันธุกรรม เมื่อก่อนเรารู้แต่เพียงว่าโรคหรือภาวะความผิดปกติบางอย่างที่ติดตัวมาแต่กำเนิดเป็นภาวะที่จะนำไปสู่การกลายเป็นมะเร็งในอนาคตเมื่อมีอายุขัยมากขึ้น แต่ปัจจุบันการศึกษาค้นคว้าวิจัยพัฒนาก้าวหน้าไปมาก สามารถรู้ไปถึงส่วนประกอบภายในของเซลล์ ในระดับยีน ระดับโครโมโซม ระดับโมเลกุลว่าคนที่มียีนหรือโครโมโซมที่ผิดปกติที่ตำแหน่งไหน มีความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งอะไรมากน้อยแค่ไหน ลงลึกไปจนถึงขั้นจะทำการรักษาในระดับยีนกันเลยทีเดียว ไม่ต้องรอให้เป็นมะเร็งก่อนแล้วมาไล่ตามรักษาอย่างทุกวันนี้ แต่กลุ่มนี้เป็นสาเหตุของการเกิดโรคมะเร็งอย่างมากไม่เกิน 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น

ส่วนอีก 2 สาเหตุที่เหลือคือสภาพแวดล้อมและพฤติกรรม มักเป็นสาเหตุที่ถูกกล่าวถึงคู่กันเสมอเพราะมีความเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกัน สภาวะแวดล้อมที่นับวันจะเต็มไปด้วยมลพิษเต็มไปด้วยสารก่อมะเร็ง ทั้งจากดิน น้ำ อากาศ แสงแดดและรังสีต่างๆ รวมไปถึงข้าวของเครื่องใช้อุปโภคบริโภคที่อยู่รายรอบตัวเรา ทั้งที่รู้และไม่รู้ ทั้งที่เลี่ยงได้และเลี่ยงไม่ได้ ก็ต้องรู้ให้เท่าทันนะครับ ประเภทที่ไม่มีความรู้หรือหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ อันนี้ก็น่าเห็นใจ แต่ประเภทที่รู้แล้ว จะหลีกเลี่ยงก็ทำได้แต่ไม่ทำ พวกนี้เข้าข่ายจะเป็นมะเร็งจาก

สาเหตุที่ 3 คือพฤติกรรมซึ่งเป็นสาเหตุที่ป้องกันได้จากตัวเราเอง คำแนะนำของสถาบันมะเร็งแห่งชาติที่เป็นคำคล้องจองกันแบบจำง่ายๆ คือ 5 ไม่ ได้แก่ ไม่สูบบุหรี่ ไม่มีเซ็กส์มั่ว ไม่มัวเมาสุรา ไม่ตากแดดจ้า ไม่กินปลาน้ำจืดสุกๆ ดิบๆ และ 5 ทำ ได้แก่ ออกกำลังกายเป็นนิจ ทำจิตแจ่มใส กินผักผลไม้ กินอาหารหลากหลาย ตรวจร่างกายเป็นประจำ ปฏิบัติทั้งหมดที่ว่ามาให้ได้ก็จะห่างไกลมะเร็งส่วนใหญ่ตัวหลักๆ ไปได้มากถึง 40 เปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว และที่สำคัญไม่ใช่แค่จะห่างไกลจากโรคมะเร็งเท่านั้น โรคภัยไข้เจ็บอย่างอื่น โรคเรื้อรังอีกสารพัดโรคก็มีโอกาสน้อยที่จะมาเยี่ยมเยียนเราอีกด้วย

ตลอดปี 2558 ปีแพะปีนี้ อย่ายอมเป็นแพะรับบาป รับโรคมะเร็งมาเข้าตัวเรา ด้วยการดูแลรักษาสุขภาพและหมั่นตรวจร่างกายเป็นประจำนะครับ...ขอบอก

[Deang-sarapee]

เยี่ยมชมปราสาทในนครวัด - นครธม ได้เพียงแค่ ๓ ปราสาท เวลาก็หมดลง ถามว่า ค่าเข้าชม ๖๐๐ บาทคุ้มไหม ? เมื่อครั้งที่แล้วที่มากับคณะทัวร์ผมก็ได้มาชม ๓ ปราสาทนี้เหมือนกัน แต่ไม่ละเอียดเท่าครั้งนี้ ยังเสียดายอีกหลาย ๆ อย่างที่ไม่ได้ไปชม จริง ๆ แล้วตั๋วเขามีให้ ๑ วัน ๓ วัน ๑ สัปดาห์ ครั้งต่อไปผมจะขอตั๋ว ๓ วันคาดว่าปี ๒๕๕๘ เราคงต้องกลับไปอีกครั้งแน่นอน ยังไม่อิ่มว่างั้นเถอะ ลุงดม ลุงป๊อก ก็เช่นกัน หลังจากที่ผมกับคุณนายปั่นหายไป(รีบ) เพื่อจะไปยังปราสาทตาพรหม ปรากฏว่าทั้งลุงดม ลุงป๊อกก็ตามไปแต่ไปเข้าทางด้านหลังปราสาท แล้วไม่ได้เดินทะลุไปถึงข้างหน้า ผมกับคุณนายไปถึงก่อนเข้าข้างหน้าดิ่งไปด้านหลังก่อนแล้วค่อยเดินย้อนกลับ ก็เลยไม่เจอกัน

หลังจากที่กลับที่พักและคืนนั้นพวกเราก็ท่องราตรีในเสียมเรียบ(ตลาดค่ำ) กลับมาพักผ่อนรุ่งเช้า ๑๙ ก.ย.๕๗ เราก็ออกเดินทางมุ่งสู่เป้าหมายใหม่(กัมปงธม)ต่อไป ขณะที่ปั่นออกจากเสียมเรียบ เราผ่านอีกปราสาท อดใจไม่ได้จึงพากันแวะเข้าไปชมเพราะห่างจากถนนใหญ่เพียง ๑ กม.เมื่อเราไปถึงก็เห็นปราสาทแต่เจ้าหน้าที่ไม่อนุญาตุให้เข้า คงได้แต่มองอยู่ห่าง ๆ เราแสดงบัตรที่ซื้อจากนครวัดให้ จนท.เขาก็บอกว่าใช้ได้เพียงวันเดียว หมดเวลาแล้ว แม้คุณนายจะขอเข้าไปคนเดียวก็ไม่ให้ เราก็เลยแวะไปชมการทำสังคโลกซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับตัวปราสาทแทน ผมก็ลืมที่จะเก็บชื่อปราสาท ก็เลยจำไม่ได้ว่าเป็นปราสาทอะไร เราชมหัตถกรรมชาวบ้านเสร็จก็พากันปั่นย้อนออกถนนใหญ่ ไม่นานก็เจอตลาดสด เราก็พากันแวะจ่ายตลาดหาซื้ออาหารสดเพื่อไปทำกินมื้อเที่ยงกัน ที่ตลาดเราไปติดใจขนมหวานเขมร เป็นรวมมิตรมีขนมทุกชนิดเช่น ทองหยอด ฝอยทอง ข้าวเหนียว ถั่วต้ม ลูกชิด ฯ ใส่รวมกันราดกะทิสดใส่น้ำแข็งใส ชื่นใจจริง ๆ ทุกคนล่อไปคนละ ๒ ถ้วย เกือบอิ่มกันทีเดียว คุณยูร ฯ รำพึงเบา ๆ ว่า เมืองไทยเราไม่ทำนะแบบนี้ สงสัยจะทดลองนำไปทำดูจะขายได้ไหมหนอ ????

[Deang-sarapee]

ผมเล่าแล้วนะครับว่า ขนมหวานที่ตลาดซึ่งเราพากันแวะเพื่อหาซื้ออาหารสด นั้นอร่อยจริง ๆ ผมจำได้เก็บภาพไว้หลายภาพ ไปคัดดูปรากฏว่าภาพซ้ำ ๆ กันคิดทบทวนคงเป็นแบบว่ากดภาพเดียวมุมเดียวแต่หลายครั้ง ก็ขำตัวเองนะ อาจจะเป็นเพราะความหวานเย็นของขนม แล้วเรากำลังร้อนมันเลยทำให้ความรู้สึกประทับใจถ่ายเอา ๆ ประมาณนั้น ผมคิดว่าคงมีคนเป็นแบบนี้หลายคนนะ หลังจากขนทหวานผ่านไปคุณนายก็หาซื้อผักสด เตรียมไว้มื้อเที่ยง เราออกจากตลาดปั่นไปแบบสบาย ๆ จนได้เวลาก็มองหาสถานที่ ๆ จะประกอบอาหาร เห็นบ้านซึ่งมีลักษณะคล้ายกระท่อมแต่มีเพิงยื่นออกมาและมีม้านั่ง ดูแล้วร่มรื่นเราจึงพากันแวะเพื่อประกอบอาหาร มื้อนั้นมีผัดเผ็ดถั่ว ต้มยำเห็ด และไข่เจียวดอกโสน เรียกว่าอร่อยมากอีกแล้ว แต่มื้อนั้นลุงป๊อกแกนั่งมองเฉย ๆ กินไม่ลงเพราะขนม+ข้าวมันเป็นเหตุแกบอกแกล่อ ๓ ถ้วยอิ่มอยู่เลย ผมบอกนี่คือเวลากินนะ แกก็ไม่กินยืนยันอิ่มอยู่

เมื่อลุงป๊อกไม่กินด้วยมื้อนั้นอาหารก็เหลือ บังเอิญที่เจ้าของบ้านและเพื่อนที่มายืนมุงดูพวกเราประกอบอาหาร และด้วยน้ำใจที่ดีเยี่ยมพวกเขาจัดการหาน้ำมาให้ กาละมังที่ล้างจานมาพร้อมและยืนมุงดูคุณนายทำอาหารพออาหารเสร็จจะตั้งวง เขาเหล่านั้นก็พากันแยกย้ายไปที่อื่น เราชวนกินเขาก็ปฏิเสธ คงปล่อยให้เรานั่งกินตามสบายไม่มีการรบกวน อาหารที่เหลือครั้งแรกประมาณว่าจะทิ้ง บังเอิญว่าสามีเจ้าของกลับมาจากทำงานพร้อมกับเพื่อนเราจึงให้อาหารนั้นกับพวกเขา ซึงเขาก็ไม่รังเกียจหาจานชามมาเปลี่ยนจากภาชนะของเรา เราล้างเสร็จก็เก็บเข้ากระเป๋าและออกเดินทาง จนมาถึงวัด ๆ หนึ่งดูแล้วใหญ่โตสวยงามพวกเราจึงแวะพักเข้าไปเยี่ยมชม แล้วก็เลยต้มกาแฟซดกัน

ช่วงก่อนถึงวัดขณะที่เราปั่นมาตามถนนเกิดอุบัติเหตุ รถอีต๊อกประสานงากันมีคนได้รับบาดเจ็บ ไม่น่าเชื่อนะครับอีต๊อกมันไม่น่าจะชนกัน แสดงว่าคงมาอย่างเร็วเกินพิกัดที่ควบคุมได้ จะลงเก็บภาพเหตุการณ์ก็กลัว คงได้แค่ปั่นผ่านกดชัตเตอร์ได้ภาพพอเป็นหลักฐานแค่นั้น เห็นมีคนนอนก็ภาวนาอย่าให้มีการตายก็แล้วกัน ระวัง ๆ กันนะครับ ขับรถขับลา อตร.























































ความจริงแล้วถ้าวันนั้นช่วงที่เราเข้าไปเยี่ยมชมวัด มันเย็นอีกสักนิดเราคงได้พักกางเต้นท์ที่วัดนี้แล้ว แต่ช่วงนั้นเวลาซึ่งแค่บ่ายแก่ ๆ เราก็ต้องเดินทางต่อไปให้ใกล้เป้าหมายคือเมืองกำปงธม ให้มากที่สุดเสียดายมากครับวัดใหญ่สวยงาม สถานที่กว้างขวางชาวบ้านก็ดีมีน้ำใจ แม้พูดกันไม่รู้เรื่องแต่ก็สามารถสื่อสารกันได้ เขายังเชื้อเชิญให้นอนบนศาลาใหญ่ซึ่งวันนั้นเป็นวันงานมีคนมาวัดฟังธรรมกันแน่นวัด ผมซดกาแฟเสร็จก่อนเดินทางยังปั่นวนชมวัดอีกรอบหนึ่งก่อนจะจากไป ถูกใจครับ

[Deang-sarapee]

ยังประทับใจวัดที่พวกเราแวะพักเติมสารกระตุ้นร่างกายไม่หาย ก่อนเดินทางจากผมและลุงดมยังปั่นวนเข้าชมภายในวัดอีกรอบก่อนจะอำลา เดินทางไปเรื่อย ๆ จนตะวันเริ่มคล้อยเราก็มองหาที่พักผ่านไปวัดแล้ววัดเล่า แต่เราก็ยังมองหาที่พักไม่ได้ ในที่สุดเราแบ่งหน้าที่กันลุงดมให้มองหาวัดส่วนผมจะมองหาโรงแรมหรือเกสต์เฮ้าส์ แต่เชื่อไหมครับเราไม่เจอโรงแรมหรือเกสต์เฮ้าส์เลย ส่วนวัดนั้นเราเจอหลายวัดและด้วย Sense ลึก ๆ มันบอกไม่ใช่จนในที่สุดผมมองเห็นโบถส์ตั้งตระหง่านแต่ไกล ผมมีความรู้สึกสัมผัสได้ว่า วัดตรงหน้าที่กำลังมองเห็นอยู่มันใช่เลย ผมไม่รีรอผมร้องบอกทุกคนว่าผมจะเข้าไปสำรวจก่อนให้รอข้างนอกนี่แหละ แล้วผมก็รีบบึ่งเข้าไปในวัดที่เห็นทันที ปรากฏว่าทุกคนปั่นตามหลังผมด้วย เราจึงเข้าไปในวัดขณะนั้นเขากำลังมีการสวดมนต์เสร็จพอดี พระเดินลงมาจากศาลา ลุงดมเข้าไปกราบสนทนาด้วยแต่พระท่านพูดไทยไม่ได้สื่อสารกันไม่รู้เรื่อง เราก็ยืนกันแบบเด๋อ ๆ ด๋า ๆ เอาไงดี...

ไม่นานครับมีพระอีกรูปเห็นพวกเราท่านตรงดิ่งเข้ามา แล้วพูดภาษาไทยชัดเจนเลยว่า "เป็นคนไทย..บ่อ" สำเนียงกึ่งลาว ๕๕ ได้ทีเลยผมรีบเข้ากราบนมัสการและแจ้งความจำนงค์ ท่านบอกให้ไปคุยกันที่กุฏิก่อนเดี๋ยวค่อยว่ากัน พวกเราก็ตามท่านไปยังกุฏิของท่าน ปรากฏท่านไปขนเอาโค๊ก เป๊บซี่ สไปร์ น้ำดื่มมาให้พวกเราพร้อมบอกให้ดื่มดับกระหายก่อน แล้วท่านก็เล่าให้ฟังท่านชื่อ พระวิรุฬ ฯ เคยไปอยู่กรุงเทพไปเรียนหนังสือ แต่สายตาไม่ดีมีปัญหาจึงเรียนได้แค่ประโยค ๒ ก็เลยไม่ได้เป็นมหาท่านก็กลับเขมร มาอยู่ที่วัดนี้และมาพัฒนาวัดตามแบบที่ไปเห็นในไทย ขณะนี้กำลังก่อสร้างและพัฒนาวัดอยู่ หลังจากที่เราดื่มน้ำดับกระหายสักครู่ ท่านก็พาไปศาลาและพาเยี่ยมชมสระที่ท่านขุด เพื่อเก็บกักน้ำไว้ใช้ เพราะที่นั่นน้ำหายากมากในหน้าแล้ง

เยี่ยมชมสถานที่พอสมควรแก่เวลาท่านให้เราไปพักที่กุฏิเก่าทรงสูงกว้าง แทนการพักศาลาเพราะที่ศาลามีชาวบ้านมานอนวัดเนื่องจากทางวัดมีงานบุญประจำปี แต่ที่กุฏิไม่มีไฟ พระท่านก็เมตตาสั่งการให้หาไฟมาติด กว่าจะติดไฟได้ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม โชคดีที่เย็นนั้นพระท่านไปขนข้าวต้มเขมรห่อใหญ่ที่ชาวบ้านเขานำมาทำบุญ เหมือนข้าวต้มญวนมาให้พวกเรา ก็เลยไม่ต้องทำอาหาร ยังเหลือถึงเช้าแต่ตอนเช้าก็ปรากฏว่าหลังจากเสร็จพิธีเขาก็ประกาศให้พวกเราไปทานอาหารร่วมกับชาวบ้านบนศาลา



































คืนนั้นอากาศร้อนมาก ๆ พระก็หาพัดลมมาให้พอได้ไล่อากาศ แต่ก็เหงื่อตกกันละครับ คืนนั้นพวกเราสวดมนต์แบบสั้นก่อนนอน ถ้าถามว่าหลับดีไหม คำตอบคงได้แบบว่า ก็หลับไปเพราะความเพลียมากกว่า ร้อนจริง ๆ ครับ เหมือน ๆ ฝนจะตกแต่ก็ไม่ตก อยากจะบอกว่าคืนทรมานเพราะคืนนั้นต้องใช้สมาธิอย่างแรงในการพักผ่อน

[Deang-sarapee]

วันที่เราไปถึงวัดเป็นเวลาเย็นพอสมควร อากาศร้อนอบอ้าวเหมือนฝนจะตั้งเค้า แต่ก้ไม่ตกพอตกกลางคืนอากาศยิ่งร้อนอบอ้าวเรานอนกันเรียกว่าเหงื่อไหล ภาวนาให้ฝนตกก็ไม่ตกแต่ทำท่าเหมือน ๆ จะตก พอช่วงเช้าฝนก็เริ่มปรอย ๆ ลงมาทำให้อากาศยามเช้าเย็นสบายขึ้น เราตื่นกันแต่เช้ามืดเพราะวันนั้นจะมีการทำบุญใหญ่ของชาวบ้าน ชาวบ้านที่มานอนวัดช่วงตี ๔ ก็ตีกลองให้สัญญาณ เราก็ตื่นกัน เก็บสัมภาระชงกาแฟ นั่งซดกาแฟกับข้าวต้มที่พระท่านนำมาให้แต่เมื่อวันวานเย็น พอสาย ๆ ประมาณหกโมงกว่า ๆ พระท่านก็ประกาศเรียกพวกเราให้ไปร่วมรับประทานอาหารกับชาวบ้านที่ศาลา หลังจากจบพิธีทำบุญแล้วพวกเราพากันไปที่ศาลา ชาวบ้านจัดสำรับไว้ให้ถึง ๔ สำรับ

เราได้ร่วมทำบุญถวายปัจจัยกับชาวบ้านและร่วมรับประทานอาหาร นั่งมองตากันยิ้มให้กันภาษาใบ้ครับ ก็เป็นที่สนุกสนานชาวบ้านสนใจโดยเฉพาะคุณนายครับ หลังจากที่เสร็จกิจของการร่วมทานอาหารเราก็ขอตัวเพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง พระอาจารย์วิรุฬ ฯ ตามมาที่ศาลาที่พักเราจึงถือโอกาส ถวายปัจจัยในการรักษาตัวให้กับท่านเป็นพิเศษ และอีกส่วนหนึ่งผมได้นำไปถวายท่านเจ้าอาวาส ปรากฏท่านเจ้าอาวาสท่านได้เมตตาให้ข้าวต้มมัดพวกเราอีกถุงใหญ่ท่านบอกให้เอาไปเป็นเสบียงกลางทาง ผมกลับจากไปกราบลาท่านเจ้าอาวาสคณะของเราก็เตรียมกันเรียบร้อยแต่พอจะออกเดินทางปรากฏ จย.ของลุงป๊อกยางรั่วต้องเสียเวลากับการเปลี่ยนยางกันอีก

พระ อ.วิรุฬ ฯ แนะนำให้เราไปชมสะพานในหมู่บ้านที่สมัยสงครามเครื่องบินมาทิ้งระเบิด ชาวบ้านจะวิ่งหลบใต้สะพานรอดชีวิต ปัจจุบันกลายเป็นอนุสรณ์สถาน และมีชาวต่างชาติมาเยี่ยมชมกันมาก เราอำลาจากท่านและไม่ลืมที่จะบอกท่านว่าเราจะกลับมาเยี่ยมท่านอีก

[Deang-sarapee]

ออกจากสะพานหลบระเบิดของหมู่บ้านเราปั่นชมสองข้างทางมุ่งสู่กัมปงธม จวบจนได้เวลาที่จะประกอบอาหารแม้จะไม่ถึงเวลาเที่ยงแต่เราเห็นว่าสถานที่มันเหมาะเหลือเกินมีหนองน้ำ ต้นไม้ใหญ่ ร้านค้าเล็ก ๆ และกระท่อมข้างทาง พอวางสัมภาระต่าง ๆ ได้ ผมเดินไปมองผักบุ้งในหนอง พลันจิตก็คิดอยากจะกินผักบุ้งบ้าง บังเอิญว่ามีเด็กหนุ่มคงเห็นเรามองจึงอาสาเก็บให้ ว๊าว.....ทำไม่รู้ใจจริงแท้ เราประกอบอาหารท่ามกลางชาวบ้านที่มามุงดูพวกเรา แต่พอเสร็จะเริ่มกินอาหาร พวกเขาก็ต่างพากันหลีกไปชวนกินก็ไม่กินด้วย มีมารยาทมาก ๆ ไม่จำเป็นต้องจบสูง ๆ ก็ได้













คอมที่ลูกและคุณนายซื้อเป็นของขวัญวันเกิดครบปี Antivirus หมดอายุทำงานไม่ได้ อนาคตผมคงจะเลิกคบ เพราะร้านตอแหลเราตอนซื้อ บอก ๓ ปี ตอนนี้จบแล้ว

[Deang-sarapee]

[Deang-sarapee]

คอมที่คุณนายกับลูกชายจัดให้เป็นของขวัญปีที่แล้ว(ธ.ค.๕๗) พอครบปีแอนตี้ไวรัสที่ให้มากับเครื่องก็แผลงฤทธิ์ ทำอะไรติด ๆ ขัด ๆ ด้วยอวิชชาคือความไม่รู้ทำอะไรแก้ไขอย่างไรก็ไม่เป็นผล ยังอารมณ์ให้ปั่นป่วนพยายามรักษาอารมณ์ จนบัดนี้นำเครื่องไปให้ร้าน(ซื้อที่ ชร.) ร้านรับแก้ให้แต่ต้องเสียเงินเพราะระยะเวลาประกันเลยมาแล้ว ตอนซื้อเฉพาะไวรัส(โปรแกรม) รับประกัน ๓ ปี ทางร้านลงให้ไม่อธิบายอะไร หมดประกันเครื่อง คงค้างประกันแอนตี้ไวรัส ปรับจูนแอนตี้ไวรัสให้ คิดเงินต่างหากบอกคนละ Case พิจารณาโดยแยบคายเราผิดเอง เขาถูกต้องแต่ถูกแบบเฉโก นี่แหละครับคุณธรรมที่ยังเหลืออยู่ในโลกใบนี้ ธุรกิจคือธุรกิจ ธุรกิจที่จะควบคู่คุณธรรม เป็นความฝันของคนทั่วไป แม้ชาติหน้าบ่าย ๆ ก็ไม่เจอ เป็นห่วงเฉพาะใจของเราที่จะขุ่นข้องหมองใจ อยากจะระบายมาทางนี้เพื่อเป็นอุทาหรณ์ว่า "รักจะทำอะไรเล่นอะไรจงศึกษาให้รู้จริงเพื่อป้องกันและแก้ไข แต่หากไม่มีปัญญาและจำเป็น ก็พึงตั้งสติ หาสตางค์ ไว้แก้ไขปัญหานั้น ๆ สืบไป"

คนทำธุรกิจแม้แน่นแฟ้นในคุณธรรม แต่ธุรกิจก็คือธุรกิต จิตของคนมันเปลี่ยนแปลงได้มันไม่แน่นอน วันหนึ่งเพราะ โลภะ โมหะ ก็ทำให้จิตเปลี๊ยนไป๋ได้เช่นกัน ระวังกันครับ

เราปั่นกันไปเรื่อย ๆ แบบชมวิวทิวทัศน์จวบจนมาถึงข้างทาง เห็นเขาห่อข้าวต้มแบบชาวกัมพูชาจึงจอดรถแวะชม เรียกว่าทึ่งพอควร ทำให้นึกย้อนไปสมัยที่รบอยู่ชายแดนเราทะลายค่าย ผกค.ได้ค้นในค่ายเจอข้าวต้มญวนห่อใหญ่ข้างในมี หมู ถั่ว กล้วย ผสมกันต้มมัดแน่นมากเวลาจะกินต้องใช้มีดหั่นเป็นชิ้น ๆ เขาเล่าว่าหนึ่งห่อสามารถอยู่ได้อาทิตย์สบาย ๆ นี่แหละครับที่เขาเรียกการรบนอกแบบที่ไอ้กันมันกลัวนักกลัวหนา

เรามองดูนาฬิกาเห็นว่าเวลาก็จวนเจียนจึงถือโอกาสปลดสัมภาระทำอาหารมื้อกลางวันซะเลย นั่งข้างทางมีหนองน้ำมองเห็นผักบุ้งทอดยอดสวยงาม อยากกินขึ้นมาทันที โชคดีไอ้หนุ่มที่มามุงดูพวกเราอาสาไปเก็บผักบุ้งมาให้ เที่ยงมื้อนั้นจึงเป็นมื้อที่ต้องจำไว้ "อร่อยกับน้ำใจงามและผักบุ้งสด ๆ " เสร็จภารกิจเติมเต็มกระเพาะ ลุงป๊อกลุงดมพร้อมใจกันของีบสักน้อย จะเป็นไรไปทัวร์เรามิใช่ทัวร์รีบทัวร์เร่ง ๕๕ เกือบบ่ายโมงจึงได้ออกเดินทางต่อ

เดินทางไปสักระยะได้ปรากฏว่าขอบล้อ จย.ลุงป๊อกแตกฉีกขาด ครั้งแรกเลยล้อระเบิดก่อน (ช่วยไม่ทัน) ล้อหมดอายุการใช้งานเพราะใช้มาจนสึก(กรำงานมากพอควร) เรียกว่างานเข้ากันเลย โชคดีช่วงที่เราหยุดทำอาหารมีสาวชาวเขมรที่มามุงดูพวกเรา เคยไปทำงานในเมืองไทยพุดภาษาไทยได้ชัดคล่อง สนใจและอยากจะมีชีวิตแบบที่พวกเรากำลังดำเนินอยู่ ทำอยู่ ได้ให้เบอร์โทร ฯ หากมีปัญหาให้สอบถามจะได้ช่วยแนะนำ นี่ก็เป็นบทพิสูจน์อีกหนึ่งบทสำหรับน้ำใจชาวเขมร ลุงป๊อกตัดสินใจให้พวกเราปั่นล่วงหน้าเพื่อไปหารถมารับและอีกทางหนึ่งจะหารถตามหลังไปพร้อมรออีสาวมาช่วย เรา ๔ คนจึงล่วงหน้าไปปล่อยให้ลุงป๊อกรอคุณสาวจะมาช่วย (เมื่อเกิดปัญหาครั้งแรกเราคิดอะไรกันไม่ออก ยืนโบกรถรอรถก็ไม่มาสักที ตัดสินใจโทร ฯ ไปแจ้งตามเบอร์ ไม่น่าเชื่อครับ เธอส่งน้องชายขี่มอเตอร์ไซค์ตามมาจนถึงจุดที่พวกเราเกิดอุบัติเหตุ มาถึงก็เป็นธุระโทร ฯ ติดตามหารถเหมาลำให้พวกเรา)

เราปั่นล่วงหน้าไปได้สักครึ่งชั่วโมง ลุงป๊อกก็นั่งรถตู้มารับพวกเราพร้อมกับเล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ขณะที่รอคุณสาว พวกเราทราบซึ้งและประทับใจกับน้ำจิตน้ำใจเธอมาก ๆ เป้าหมายครั้งแรก เราจะถึงกำปงธม พักนอนกำปงธม เลี้ยวซ้ายขึ้น สปปล.ลาว แผนต้องเปลี่ยนและนับเป็นความโชคดีของคุณนาย ที่ล้อ จย.มาแตกขอบเราจำเป็นต้องมุ่งเข้าพนมเปญเพื่อหาขอบล้อเปลี่ยน เรียกว่าได้อย่างเสียอย่าง เราได้เข้าเมืองหลวง(พนมเปญ) เรียกว่าถูกใจคุณนายครับ ตามไปครับที่พนมเปญเราได้ไปเยี่ยมชมบ้านผู้นำเขมรด้วยครับ

[T_lek]

ตามดูอยู่ครับพี่..