รายงานทริป "ทัวรุ่งริ่ง แม่ฮ่องสอน-เชียงใหม่ วันที่ 7-11 ธ.ค. 2555"

[โป้งสิบสองเสียง]

สวัสดีครับพี่โป้ง วันนั้นพอซ่อมโม่เสร็จผมก็ไม่ได้ถามว่าจะไปใหนกันต่อ ลูกค้าเข้าร้านลืมไปเลยครับ มารู้อีกทีจากรายงานทริปนี้แหละ ใจถึงกันทั้งหมดเลยครับ คนในพื้นที่หลายคนยังไม่กล้าเดินทางเส้นนั้นเพราะรู้ว่าโหด เส้นทางไม่เกรงใจคนปั่นอย่างที่พี่ว่านั่นเลยครับ เปลืองแรง และเบรคมาก พี่ผู้หญิงสองท่านที่ไปด้วยกันนั้นก็เก่งมาก แถมยังแบกสัมภาระเป็นสิบโล จากรูป อ.เมือง ที่เห็นลิบ ๆ สังเกตได้จากแผนที่ใน google มีเล็กนิดเดียว เหมือนเมืองเล็กในป่าใหญ่ยังไงยังงั้น ติดตามชมต่อไปครับ...

ครับผม 2 สาวในทีมนี่ใจเกินร้อยไปเยอะเลย ก่อนมาผมก็รู้ว่ามันโหดแต่เจอเข้าจริงๆมันโหดกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ การขี่ผ่านอ.ห้วยปูลิงโดยใช้เวลา 2 วันนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลย
ว่าแต่...วันหลังสนใจไปซ่อมด้วยกันไม๊ล่ะครับ

[โป้งสิบสองเสียง]

ประมาณ 5 โมงรถก็หยุดอยู่ที่หมู่บ้านห้วยไม้ดำซึ่งเป็นหมู่บ้านชาวไทยภูเขาเผ่ากระเหรี่ยง
ได้พบกับคุณลุงเจ้าของบ้านผู้เป็นพ่อ ส่วนโชว์เฟอร์ก็คือลูกชายนั่นเอง เป็นบ้านใต้ถุนเตี้ยสองชั้น ข้างบนมีหลายห้อง
พื้นที่ใหญ่ทีเดียวโดยเปิดเป็นโฮมเสตย์ให้นักท่องเที่ยวแวะพักได้ คุณลุงพูดไทยได้บ้างพอจับใจความได้
ได้ความว่าเคยเป็นผู้ช่วย อบต.ในหมู่บ้านนี้ ถึงว่าดูเป็นผู้หลักผู้ใหญ่น่านับถือเสียจริง ฐานะจัดว่ามีอันจะกินเลยทีเดียว
มีรถเป็นของตัวเองและมีรายได้จาการเลี้ยงวัว ลุงไม่มีเวลาพูดคุยกับเรานานนักเพราะต้องออกไปขายวัว
ได้ตัวละหมื่นเลยทีเดียว ปล่อยให้เราทำอาหารทำอะไรได้ตามสบายอย่างกับเจ้าของบ้านเลย

จากเราเราก็โกลาหลกันอยู่ในครัวที่เป็นไม้ทั้งหลัง มีเตาอยู่กลางห้อง ลักษณะเตาเป็นคอกสี่เหลี่ยม มีเสาสี่ต้นไว้ห้อย
สิ่งของต่างๆ ควันจะไม่ฟุ้งกระจายอยู่ในห้องเลยเพราะมีหลังคาที่เปิดช่องให้ลมดูควันออกไป นับเป็นภูมิปัญญาชาวบ้านโดยแท้
มุมห้องข้างหนึ่งมีตั่งไว้นอนผิงไฟเล่น ห้องนี้จึงเป็นทั้งห้องครัวและห้องผิงไฟไปในตัวด้วย

เราถามว่าทานข้าวหรือยังลุงบอกทานมาแล้ว พอเราทานกันเสร็จ พี่โอ๊คกับพี่จิตรก็ผลัดกันบรรเลงอะคูเลเล่
คุณลุงชอบมากนอนฟังเพลงสบายใจเฉิบ จนเข้านอนประมาณ 4 ทุ่ม อากาศที่นี่หนาวได้ใจมาก
ถามคุณลุงว่าที่นี่อาบน้ำไหวหรอ คุณลุงตอบว่าที่นี่เขาอาบตอนเที่ยง อ่อ...เป็นอย่างนี้นี่เอง แต่เราไม่มีทางเลือก
ไม่อาบก็ไม่ไหวแล้ว ต้องอาบท่ามกลางความหนาวเหน็บ ก่อนจะอาบต้องทำใจก่อน แล้วนับ 123 ตักราดเอาราดเอา
แล้วทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี

คืนนี้นอนหลับสบายมากเพราะลุงมีผ้าห่มเตรียมไว้เหลือเฟือ อย่างผมนี้ใส่เสื้อกันหนาวแล้วทับด้วยผ้าห่มอีกสองชึ้น เอาอยู่สบายๆ

[โป้งสิบสองเสียง]

เช้าวันที่ 10 ธ.ค. เสียงครกตำข้าวจากข้างบ้านปลุกผมตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืดตามมาด้วยเสียงไก่ขัน
ทั้งๆที่ยังไม่อยากตื่นแต่ไม่ตื่นก็ไม่ได้แล้ว พอฟ้าเริ่มสว่างก็หยิบกล้องมาถ่ายบรรยากาศรอบๆ
ชาวบ้านแต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองรายล้อมด้วยหมู่บ้านที่คลุมไปด้วยหมอกจางๆน่าประทับใจ
และรู้สึกไม่เสียแรงเลยที่อุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงที่นี่

[โป้งสิบสองเสียง]

จากนั้นก็เข้าไปในครัวช่วยกันทำกับข้าวมื้อเช้า ซึ่งมื่้อนี้คุณลุง
ทำผัดเนื้อเก้งเลี้ยงพวกเราด้วย เพิ่งจะเคยกินเป็นครั้งแรกนี่แหล่ะคล้ายๆเนื้อกวาง ผัดง่ายๆไม่ได้ใส่
เครื่องอะไรมากมายแต่ก็อร่อยดีเหมือนกัน

[โป้งสิบสองเสียง]

และแล้วก็ถึงเวลาต้องไป โดยจ้างลูกชายลุงขับรถไปส่งที่บ้านจันทร์ เป็นระทางทั้งหมด 35 ก.ม.
เส้นทางก็โหดแบบเดียวกับเมื่อวานนั่นแหล่ะ ขนาดขับรถโดยเจ้าถิ่นยังใช้เวลา 3 ชั่วโมงกว่า
ถ้าปั่นไปคงใช้เวลาอีก 1 วันแน่นอนเลย

ถึงบ้านจันทร์ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่อาจเป็นเพราะเราไปถึงสาย ป่าสนที่เราอยากชมนักหนา
ก๋ไม่มีความอยากหลงเหลืออยู่เลยเพราะเส้นทางที่ผ่านมาเห็นต้นสนจนชินตาซะแล้วร้านค้าก็ไม่มี ร้านกาแฟก็ไม่เปิด
ไร่สตอเบอรรี่ก็เก็บไปขายหมดแล้ว เราเลยหาร้านอาหารแวะทางข้าวกลางวันกัน กว่าจะเริ่มขี่ได้ก็บ่ายโมง
ผมรู้สึกว่าวันนี้ต้องเหนื่อยอีกแล้ว

[โป้งสิบสองเสียง]

เส้นทางจากนี้ไปก็โหดน้อยกว่าเมื่อวานหน่อยนึงคือทางกว้างกว่าไม่ชันแและคดเคี้ยวเท่าเมื่อวาน
ลักษณะเป็นป่าโปร่งไต่ไปตามสันเขา ซ้ายก็เหว ขวาก็เหว แต่ก็ยังไปได้ช้าอยู่ดี ร่องน้ำ หินลอยยังมีอยู่ครบ
เจอเส้นทางแบบนี้มาสองวันชักเมื่อยแขนเพราะตะเกียบโครโมลี่เอาไม่อยู่ แอบอิจฉารถสองสาวที่มีโช้ค
ไว้คอยซับแรงกระแทกจากหลุมบ่อ แต่ตะเกียบก็ทำให้เรารู้ว่าโช้คมันทำให้เราขี่สบายขึ้นได้อย่างไรบ้าง


ตามแผนเดิมแล้ววันนี้เราต้องไปนอนที่ อช.ขุนขานที่มีะยะทางจากบ้านจันทร์ประมาณ 75 กม.
แต่ก็อย่างที่บอกวันนี้เราออกบ่ายโมง ก็อาจจะต้องหาหมู่บ้านที่ไหนซักที่นอนกลางทางเสียแล้ว

ระหว่างทางผ่านบ้านแจ่มน้อย คนน้อยสมชื่อจริงๆ แล้วก็มาหยุดซื้อของที่บ้านแม่แดด มีความรู้สึกที่นี่
เหมือนโอเอซิส เพราะผ่านมา 3 วันเพิ่งจะเจอร้านค้าเลยซื้อของตุนไว้เยอะทีเดียว และแล้วหวยก็ออกที่ผม
พอกำลังจะไปต่อ ฐานไฟฉายที่ผมยึดไว้ที่ตะเกียบดันไปขัดกับซี่ลวดขาดดังเป๊าะ ล้อหน้าคด พี่โอ๊ดเลยเอาตัวขันซี่ลวด
มาปรับตั้งพอขี่ไปได้ เบรคก็ยังทำงานได้ปรกติ เกือบไปไม๊ล่ะ

[โป้งสิบสองเสียง]

กว่าจะล้อหมุนออกจากร้านก็ปาไป 5 โมงแล้ว เราขี่ผ่านหมู่บ้านนึงจำไม่ได้ เขาบอกว่าข้ามเขาไปอีก 2-3 ก็จะเป็นทางราดยาง
แล้วก็จะถึงหมู่บ้านแม่ตะละ เราตัดสินใจขี่ผ่าความมืด(อีกแล้ว) ทริปนี้มืดทุกวัน ถ้าไม่ได้ขี่กลางคืนจะนอนไม่หลับ

เมื่อแสงอาทิตย์ลับไป ก็เห็นหิ่งห้อยบินวนเวียบอยู่รอบๆตัวเรา บางตัวบินมาชนผมเลยก็มี ให้ความรู้สึกวิเวกวังเวงอย่างไร
บอกไม่ถูก ขี่ไปได้ซักพักก็เจอกับกองดินกองทรายที่กำลังมีการก่อสร้างทางแล้วก็เข้าสู่ถนนราดยาง
2ทุ่มเศษๆ ถึงหมู่บ้านแม่ตะละซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ต้องขี่ออกนอกเส้นทางขึ้นเขาไปอีก ประกอบกับดึกแล้วผู้คนก็นอนหมดแล้ว
ก็เลยขี่ต่อดีกว่า ถัดไปอีกเล็กน้อยก็เจอกับถนนกว้างๆมีแค้มป์คนงานสร้างทางก็ใจชื้นขึ้นมา
หวังว่าข้างหน้าจะมีหมู่บ้านอะไรซักอย่าง

[โป้งสิบสองเสียง]

แต่ที่ไหนได้พอพ้นโค้งไปแล้ว ทางก็กลับแคบลงและเป็นทางขึ้นเขากลับเข้าสู่ความมืดมิดอีกครั้ง
ผมถามเพื่อนๆว่าเราควรจะกลับไปที่เดิมหรือไม่ ก็สรุปว่าลงเขาลูกนี้ไปถ้าไม่มีอะไรก็กางเต้นท์แถวนั้นเลย ขี่ไปอีก 3 กม.
ลงเขาไปเจอศาลาข้างทางก็เลยไม่ลังเลยึดเอาที่นี่เป็นที่พัก มีร่องรอยการแวะพักของผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา
มีไม้ที่เหลือจากกองไฟที่จุดทิ้งเอาไว้ให้เราได้ใช้บริการต่อ นับเป็นสถานที่พักแรมที่ดีที่สุดแล้วในเวลานี้

จุดไฟเสร็จเราก็หุงหาอาหารอย่างรวดเร็ว อะไรเหลือก็งัดกันเอามากินให้หมด จากนั้นก็กางเต้นท์นอนในสภาพไมได้อาบน้ำ
อมขี้ฟันแบบนั้นแหล่ะ สรุปว่าวันนี้เราขี่ไปได้ประมาณ 43 กิโล พี่หมูกับพี่โอ้คบอกจะนอนแบบไม่กางเต้นท์
พลัดกันหลับผลัดกันตื่น แต่เอาเข้าจริงแป๊บเดียวก็หลับทั้งคู่ ดูจากสภาพก็ควรจะเป็นอย่างนั้นแหล่ะ
ส่วนผมใส่เสื้อกันหนาวนอนในเต้นท์นอนไม่คลุมฟลายชีท แรกๆก็ไม่หนาวเท่าไหร่ พอดึกต้องลุกขึ้นมาเอาถุงนอนมาคลุม
ทั้งๆที่ไม่อยากลุกเลย หนาวใช่เล่น

[ospop]

อยากกินเนื้อเก้ง
ไม่อยากกินข้าวแฉะ อิอิ
ทางอย่างข้างบนน่าจะอยู่ใกล้กรุงเทพๆบ้าง ผมจะได้มีบุญไปปั่น

35 กม รถยนต์วิ่ง 3 ชม
ทางโหดน่าดูนะเนี่ย

[โป้งสิบสองเสียง]

อยากกินเนื้อเก้ง
ไม่อยากกินข้าวแฉะ อิอิ
ทางอย่างข้างบนน่าจะอยู่ใกล้กรุงเทพๆบ้าง ผมจะได้มีบุญไปปั่น

35 กม รถยนต์วิ่ง 3 ชม
ทางโหดน่าดูนะเนี่ย

เป็นข้าวแฉะที่อร่อยมาก เพราะเป็นข้าวใหม่หอมและนุ่มลิ้นดีมาก หรือว่าเราหิวจัดนะ
ข้าวที่นี่มีรูปร่างค่อนข้างกลมคล้ายข้าวญี่ปุ่น อร่อยไปอีกแบบ

[ospop]

อยากกินเนื้อเก้ง
ไม่อยากกินข้าวแฉะ อิอิ
ทางอย่างข้างบนน่าจะอยู่ใกล้กรุงเทพๆบ้าง ผมจะได้มีบุญไปปั่น

35 กม รถยนต์วิ่ง 3 ชม
ทางโหดน่าดูนะเนี่ย

เป็นข้าวแฉะที่อร่อยมาก เพราะเป็นข้าวใหม่หอมและนุ่มลิ้นดีมาก หรือว่าเราหิวจัดนะ
ข้าวที่นี่มีรูปร่างค่อนข้างกลมคล้ายข้าวญี่ปุ่น อร่อยไปอีกแบบ

ผมไม่เคยกินข้าวเมล็ดแบบที่พี่ว่าหลอกครับ

แต่ถ้ากลับบ้านนอกได้กินข้าวหอมมะลิใหม่ๆ เอามาสีแล้วก็หุง ข้าวจะมียางเหนียวๆ นุ่มๆ
กินข้าวคลุกน้ำปลามะนาวบีบยังอร่อยเลย
ผมเคยกินข้าวหมดหม้อด้วย กินได้อย่างไรไม่รู้

[โอ๊ก]

ทางโหดสุดในประเทศแล้วมั้ง แต่ถ้าเติมน้ำฝนอีกหน่อยรับรองโหดกว่านี้หลายเท่า

[โป้งสิบสองเสียง]

ทางโหดสุดในประเทศแล้วมั้ง แต่ถ้าเติมน้ำฝนอีกหน่อยรับรองโหดกว่านี้หลายเท่า

ถ้าฝนตกก็อยู่ตรงนั้นเลย ขนาดรถยังวิ่งไม่ได้ หุหุ

[โป้งสิบสองเสียง]

เช้าวันวันที่ 11 ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของทริป ผมตื่น 6 โมงครึ่งเอาน้ำลูบหน้าซักหน่อย แล้วล้างปากด้วยโอวันติน
และงัดเอาซุปข้นกระป๋องที่บุบบี้ออกมาละลายน้ำเดือดกับแคร๊กเกอร์มาแบ่งๆกันกิน จากนั้นก็รีบเก็บข้าวของ
ก่อนจากไปเรารวบรวมขยะใส่ถุงและเห็นว่ามีถุงพลาสติกกระจายเกลื่อนกลาดอยู่รอบศาลาเพื่อเป็นการตอบแทนศาลาแห่งนี้
ที่ให้เราได้พักพิง จึงทำการสร้างภาพด้วยการเก็บขยะเท่าที่เก็บได้รวบรวมใส่ถุงแล้วเข้าไปทิ้งในที่ลับตา

[โป้งสิบสองเสียง]

ขี่ไป 11 กม. ก็ถึงบ้านแม่แจ๊ะ ผ่านโค้งมาก็เจอป้ายร้านขายของชำอยู่ขวามือ ผมดีใจมากที่เราจะได้ซื้อของอีกครั้ง
เราเข้าไปซื้อน้ำ ซื้อลูกชิ้น มาม่าอย่างกับได้กินน้ำมาทั้งวันทั้งคืน พี่หมูถามแม่ค้าถึงไร่สตอเบอรรี่
แม่ค้าชี้ให้ดูหุบเขาด้านหลังร้านก็ถึงกับตะลึงปนแปลกใจไม่นึกว่าเราจะได้ชมไร่สตอเบอรรี่รวดเร็วแบบนี้
กินจนอิ่มแล้วเราก็เดินลงเขาไปหลายร้อยเมตรจึงจะถึงไร่