...วันอาทิตย์ มีันัดซ้อมไตรฯที่ขนอม เพื่อนฝูงลงทุนทำรถลากพ่วงจักรยาน
ร่วมจิตร่วมใจเป็นทีมเวอร์ค จากเหล็กเส้น เป็นรูปร่างติดล้อ รอทดสอบ...
...ตื่นเช้าขึ้นมา มันปวดแผลที่ถลอกจากอุบัติเหตุรถกระบะเบียดล้มข้างทาง
แถวบางปู ท่าศาลา (พฤหัส 18/11/53)...ไม่ไปดีกว่า นอนพักฟื้นดีกว่า...
...17.00 น. ใจร้อนรุ่ม เพื่อนๆหลายคนไปปั่นยามเช้าจนจบเกมส์แล้ว...
...เรายังไม่กระดิกเลย...
...17.15...เครียร์งานเรียบร้อย จับหมอบ TREK 1.9 คู่ชีพออกปั่นที่เป้าหมาย
บางปู...เข้าสนามกีฬา แล้ววิ่งต่อ...
...ปั่นคนเดียวเดี่ยวโดด ความเร็ว 30-31-32 มันเหนี่อยเพราะไร้แรงกระตุ้นท้าทาย...
...แต่มีสมาธิ ก้มมองขา หารอบขา เฟืองหน้า 2 เฟืองหลัง 3 รอบขา 80 ได้ความเร็วแบบนี้
...มันเบานะ...ถ้าเพิ่มรอบในความเบา เมื่อยหน่อย แต่เร็วขึ้น ไม่เลวแฮะ ขาไม่ล้า เหนื่อยไปอีกแบบ
...เล่นได้ 100 ตัวไม่โยก เอ๊ะ...ใช้ได้นี่หว่า...
...แอโรบิค เห็นอย่างเขาว่า เลือดลมมันโฟร์ว มิน่า...แบบนี้คนอ้วนทำได้...ผอมแน่นอน...
...แต่สงสัยว่าเหตุใดปวดหนึบๆแถวข้างขาหนีบ...เดี๋ยวถึงสะพานท่าแพจะแวะจอดปรับตำแหน่งอาน...
...ถึงสะพานท่าแพ จอดปรับหาตำแหน่งที่น่าจะ "เหมาะสมกับตัว" (ปรับหลักอานลง อานคว่ำนิดๆ)...
...ระหว่างง่วนอยู่กับการปรับแต่ง...
...มีชายแก่คนนึง (หยั่งกับกูนิหนุ่มจัง...
) ปั่นจักรยานเก่าๆ ซิงเกิลสปีดมาจอดทักทาย...เป็นไงน้อง ทำไหร? พี่เห็นน้องตอนที่พี่กำลังออกจากซื้อของที่ซุปเปอร์พอดี ปั่นตามมา "ชอบจัง"
คนปั่นจักรยาน
...เมื่อก่อนพี่ก็ปั่น ได้ถ้วยหลายสนาม พี่อยู่หลังร้าน "ลุงเริญ" เคยปั่นจานใหญ่ๆ สมัยนั้น...
...แวบเดียวที่นึกออก จึงบอกว่า พี่น่าจะรู้จัก"พี่เสือ" คนดังหน้าวัดศรีทวีนะ (เพราะเคยได้ยินกิตติศัพท์
จากพี่ชาญ สยามเซอร์วิส)
...ความภูมิใจของชายแก่ (อย่างกูนิหนุ่มจังเลย
) ออกนอกหน้าอย่างเห็นๆ...ผมนี่แหละ "พี่เสือ"...
...ด้วยความเคารพ ผมยกมือไหว้ แล้วคุยกันต่อในอีกหลายเรื่อง...
...หลังจากแยกทาง ผมปั่นต่อด้วยความเร็วที่ตก น้อยกว่า 30 ...ด้วยความครุ่นคิดกับเรื่องราว
...ที่เห็นและเป็นจริง...
...วันเวลา ไม่คอยใคร สังขารร่างกายร่วงโรย... พรุ่งนี้คืออีกวัน ทิ้งวันนี้ให้เป็นอดีต...
...คงเหลือเพียงความทรงจำ แห่งความภาคภูมิ ที่เรียกกลับไม่ได้...
...วันนี้ "ดีที่สุด" แค่เพียงมีมิตร มีไมตรีต่อกัน" ตัดสันดานที่ดักดานออกให้ได้...
...ระหว่าง "ดี" "ชั่ว" เหมือนคำท่านพุทธทาสท่านว่า "จงมองแต่แง่ดีเถิด" แล้วจะเกิด "สุข"...
